Συναδέλφισσες, Συνάδελφοι,
Πήραμε
τα εκκαθαριστικά μισθοδοσίας Ιανουαρίου και τι να δούμε; Μετά από 13 χρόνια
μηδενικών αυξήσεων, αφού έχει καταργηθεί ο 13ος και 14ος
μισθός, έχει παγώσει μισθολογικά μια διετία, και οι νέοι συνάδελφοι
«αμείβονται» με το φοβερό ποσό των 600!! ευρώ πήραμε αύξηση 50 ευρώ καθαρά και αν. Όσο για την αύξηση του
επιδόματος των παιδιών, τι μπορούν να κάνουν, αλήθεια, 50 ευρώ μικτά το μήνα σε έναν γονιό που πρέπει
να καλύψει τις υπέρογκες αυξήσεις στο βρεφικό γάλα, τα φροντιστήρια, τις
καθημερινές ανάγκες μιας οικογένειας σε βασικά είδη, ενέργεια και ενοίκιο; Και
μάλιστα η κυβέρνηση είχε το θράσος να παρουσιάζει αυτά τα ψίχουλα ως «παροχή»
και «μέγιστη αντίσταση» στις πιέσεις του ΔΝΤ που επιμένει σε «συγκράτηση των
δαπανών». Ποιον κοροϊδεύουν άραγε;
Την
ίδια στιγμή, βέβαια, οι «αντοχές της οικονομίας επιτρέπουν» αύξηση 48% σε
υπουργούς και υφυπουργούς, διοικητές νοσοκομείων, γενικούς γραμματείς, αύξηση
30% στους ένστολους, και, βεβαίως, αύξηση 30% σε όλα τα επιδόματα θέσεων ευθύνης.
Και ακολουθούν και τα περίφημα μπόνους για τα «δικά μας παιδιά».
Οι
προτεραιότητες της κυβέρνησης είναι σαφείς: οι υπουργοί και οι υφυπουργοί, η αστυνομία, ο στρατός και τα «στελέχη»
είναι πιο χρήσιμα από τον υπάλληλο που εξυπηρετεί τις λαϊκές ανάγκες, από τον
νοσηλευτή, τον δάσκαλο, τον εργαζόμενο στην καθαριότητα. Είναι πολύ πιο
χρήσιμοι γιατί οι πρώτοι υπηρετούν τυφλά την κυβερνητική πολιτική, οι δεύτεροι
την επιβάλουν δια πυρός και σιδήρου και οι τρίτοι την εφαρμόζουν. Άξιος ο
μισθός και η αύξησή τους!
Ποιον κοροϊδεύει και η
ΑΔΕΔΥ; που
για ένα τόσο σοβαρό ζήτημα δεν έκανε απολύτως ΤΙΠΟΤΑ. Περιορίστηκε σε μια στάση
εργασίας και πρωινή συγκέντρωση, εν μέσω καύσωνα και πυρκαγιών, στις 26/7 και
σε μια στάση εργασίας με αφορμή την ψήφιση του προϋπολογισμού στις 14/12.
Συναδέλφισσες, Συνάδελφοι,
Μπορεί να μην βλέπουμε
να κινείται τίποτα και να απογοητευόμαστε, μπορεί να βιώνουμε τις συνέπειες
ενός συνδικαλισμού απαξιωμένου και υπονομευμένου από τις ίδιες τις ηγεσίες του,
αλλά η δύναμή μας παραμένει μεγάλη. Μπορεί να μην το έχουμε συνειδητοποιήσει
αλλά η κυβέρνηση το γνωρίζει πολύ καλά και το φοβάται. Εξ’ ου και η λύσσα της
με τους αντεργατικούς νόμους Χατζηδάκη-Γεωργιάδη που ποινικοποιούν την οργάνωση
των εργαζομένων, που βάζουν χέρι στα σωματεία και κηρύσσουν όλες τις απεργίες
παράνομες. Εξ’ ου και η ένταση της καταστολής και οι ποινικές διώξεις για κάθε αγωνιστή
που αντιστέκεται. Όμως δεν το βάζουμε κάτω. Επιμένουμε γιατί μόνο έτσι θα
έχουμε αποτέλεσμα.
ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΜΙΣΘΟΥΣ
ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΓΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ ΜΕ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ
