ΟΤΕ για (ξε)πούλημα

Πριν από λίγες ημέρες είδαμε τη διοίκηση του ΟΤΕ με την ηγεσία της ΟΛΜΕ-ΟΤΕ να υπογράφουν μια κατάπτυστη συμφωνία που, μεταξύ άλλων, προβλέπει:

  1. κατάργηση της μονιμότητας για όσους προσλαμβάνονται από εδώ και στο εξής,
  2. δυνατότητα απολύσεων για «οικονομικοτεχνικούς» λόγους (βλέπε κερδοφορία) με γνωμοδότηση του Κεντρικού Συμβουλίου (συνδιοικητικό όργανο με τους απαραίτητους μειοψηφούντες πάντοτε μαϊντανούς εκπροσώπους εργαζομένων) ή έγκριση από το Υπουργείο Απασχόλησης,
  3. περίοδο δοκιμής 7 μηνών για τους νεοπροσλαμβανόμενους, αν βέβαια περάσουν το διαγωνισμό ή την απαραίτητη συνέντευξη,
  4. ελαστικές μορφές απασχόλησης, όπως εποχικό προσωπικό με συμβάσεις ορισμένου χρόνου.

Είναι φανερό λοιπόν, ότι η κυβέρνηση με τη συναίνεση της συνδικαλιστικής ηγεσίας προχώρησε στην οριστική ανατροπή των εργασιακών σχέσεων στον ΟΤΕ με πρόθεση να κάνει το ίδιο σε όλες τις ΔΕΚΟ. Μέσα σ’ ένα κλίμα που επί σειράν ετών καλλιεργείται η απαραίτητη προπαγάνδα περί δήθεν προνομιούχων υπαλλήλων των ΔΕΚΟ, το δόλωμα που κρύβει τη φάκα είναι οι περίφημες εθελούσιες που δεν είναι τίποτε άλλο παρά ουσιαστικές απολύσεις με διαφορά ως προς το μέγεθος της αποζημίωσης και την κάλυψη των συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων. Ο πρόεδρος του ΟΤΕ Βουρλούμης είναι αποκαλυπτικός: «Η εθελούσια είναι λύση ανάγκης που την επιβάλλει το καθεστώς της μονιμότητας και η υπάρχουσα νομοθεσία. Είναι όμως προτιμότερη από την συνέχιση της τωρινής κατάστασης». Κι όσον αφορά το κόστος ο ίδιος πάλι είναι αποκαλυπτικός: «Οι πόροι που θα χρηματοδοτήσουν την εθελούσια θα προέλθουν από την οικονομία που θα προκύψει από την ίδια. Σήμερα το ετήσιο κόστος ανά εργαζόμενο είναι περίπου 50.000 ευρώ, από το οποίο το 50% περίπου είναι εισφορές στο Ταμείο Ασφάλισης. Αν αποχωρήσουν, έστω 4.000, θα προκύψει άμεση οικονομία 200 εκατ. ευρώ ετησίως. Ένας νεοπροσλαμβανόμενος στοιχίζει κατά μέσο όρο περίπου 25.000 ευρώ ετησίως γιατί δεν έχει ωριμάσει και θα ασφαλίζεται πλέον στο ΙΚΑ. Το κόστος 1.000 προσλήψεων θα είναι της τάξεως των 25 εκατ. ευρώ ετησίως. Έτσι προκύπτει άμεση ετήσια εξοικονόμηση 175 εκατ. ευρώ. Με τη μείωση του προσωπικού θα υπάρξουν και άλλες οικονομίες που δεν μπορούν να υπολογιστούν με ακρίβεια». Άρα δεν είναι το Κράτος, ούτε ο ΟΤΕ, ούτε και τα Ταμεία, αυτοί που θα πληρώσουν, αλλά ε΄΄ιναι οι εργαζόμενοι που φεύγουν, αυτοί που θα έρθουν και αυτοί που μένουν οι οποίοι θα πληρώσουν το μαλλί! Και πόσοι αλήθεια από τους 6.000 εθελούσια απολυμένους θα ευνοηθούν πραγματικά από αυτή την εξέλιξη; Ήδη η διοίκηση του ΟΤΕ προβλέπει ότι χρήση της εθελούσιας θα κάνουν μόνο οι 4.000. Μήπως οι υπόλοιποι δεν ξέρουν το συμφέρουν τους; Μήπως και αυτή η φιλολογία περί κόστους για τις «παχυλές» αποζημιώσεις των προνομιούχων προετοιμάζει το έδαφος για την εξάλειψη των οποίων θετικών έχει πιθανόν για κάποιους αυτή η συμφωνία;

Κι όλα αυτά με τη συναίνεση των συνδικαλιστικών ηγεσιών ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ. Η μεν ΔΑΚΕ στηρίζει την κυβέρνηση και την ΝΔ από την οποία και προέρχεται, ενώ από την ΠΑΣΚΕ δεν θα μπορούσαν να περιμένουν τίποτα περισσότερο οι εργαζόμενοι όταν καθημερινά ακούν στελέχη του ΠΑΣΟΚ να ζητούν άρση της μονιμότητας και τον αρχηγό τους να δηλώνει ότι το «δημόσιο πρέπει να μικρύνει, να υπάρχουν λιγότεροι υπάλληλοι στην κεντρική διοίκηση και να γίνεται επιλογή αρίστων».

Το ουσιαστικό λοιπόν είναι η ανατροπή των εργασιακών σχέσεων, η άρση της μονιμότητας και οι δυσμενέστερες συνθήκες εργασίας όχι μόνο γι’ αυτούς που θα έρθουν αλλά και γι’ αυτούς που μένουν. Και η επίθεση αφορά όλους μας.

5/2005