Ιδιωτικοί… δημόσιοι υπάλληλοι

Προωθείται από το Υπουργείο Οικονομικών νέο νομοσχέδιο για τις Συμπράξεις Δημοσίου – Ιδιωτικού Τομέα. Μεταξύ άλλων προβλέπει τη δυνατότητα χρηματοδότησης από ιδιωτικά κεφάλαια της κατασκευής ή ανακαίνισης υποδομών του δημοσίου του δημοσίου (π.χ. νοσοκομεία, μαρίνες οδικά δίκτυα, σχολικά κτίρια), με αντάλλαγμα αντισταθμιστικά οφέλη από τη διοίκησή τους για διάστημα έως και 30 ετών. Το μοντέλο που εφαρμόστηκε στα περίφημα μεγάλα έργα της Αττικής Οδού, τη ζεύξη Ρίου – Αντιρίου, επιχειρείται να εφαρμοστεί σε όλο το δημόσιο τομέα χαρατσώνοντας κι άλλου του πολίτες.

Προβλέπεται επίσης η «ενοικίαση» εργαζομένων στο δημόσιο από ιδιωτικές εταιρίες από τις οποίες και θα αμείβονται! Το κράτος θα προχωρεί σε διαγωνισμό και η ιδιωτική εταιρεία που τον κερδίζει θα παρέχει το προσωπικό που άλλοτε διοριζόταν μέσω ΑΣΕΠ με μόνιμες προσλήψεις.

Εισάγεται λοιπόν η ιδιωτικοποίηση όχι μόνο ως προς τη δημιουργία υποδομών αλλά και ως προς τη διοίκηση και τους εργαζομένους. Το μοντέλο που η νεοφιλελεύθερη επιλογή απαιτεί είναι αυτό το «ιδιωτικού δημοσίου υπαλλήλου» που κοστίζει λιγότερο, δεν έχει μονιμότητα και προφανώς καμία άλλη απαίτηση και δικαιώματα.

5/2005