Έξω η Αστυνομία από το Εθνικό Τυπογραφείο

Με τα ΜΑΤ θα δημοσιεύονται πλέον οι νόμοι;*

Στις 14 Οκτωβρίου 2011, το πρωί, ο υπουργός οικονομικών δήλωσε στη βουλή:

«….Η κρατική μηχανή πρέπει να δουλέψει. Δεν μπορεί να καταλαμβάνεται το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, η Γενική Γραμματεία Πληροφοριακών Συστημάτων, το Εθνικό Τυπογραφείο, ο Κρατικός Ραδιοτηλεοπτικός Σταθμός. Αυτά δεν είναι πιέσεις, δεν είναι απεργίες. Αυτά είναι αμφισβήτηση της καρδιάς της δημοκρατίας. Και η δημοκρατία πρέπει να αμύνεται στο όνομα της νομιμότητας και στο όνομα του εθνικού συμφέροντος, γιατί χάριν αυτών υπάρχει η δημοκρατία και το κράτος δικαίου…». Η δήλωση αυτή δεν γίνεται τυχαία. Σε μια χρονική στιγμή που οι καταλήψεις στο δημόσιο φουντώνουν, ο υπουργός στοχοποιεί, μεταξύ άλλων, το Εθνικό Τυπογραφείο και επιχειρεί να τρομοκρατήσει τους εργαζομένους του.

Δύο ώρες μετά εμφανίζεται το πρώτο περιπολικό και με περισσή θρασύτητα εισβάλει στην αυλή. Το διώχνουμε.

Τρεις μέρες αργότερα (17/10), μας «υποδέχονται» στην είσοδο τέσσερις ένστολοι, καταλαμβάνοντας με θράσος το λιγοστό χώρο του θυρωρείου και το βράδυ της ίδιας μέρας δημοσιεύεται η επιστράτευση των απεργών οδηγών των απορριμματοφόρων. Τυχαίο;

Την Τετάρτη 19/10, ημέρα της μεγαλειώδους απεργιακής κινητοποίησης, τρεις τουλάχιστον διμοιρίες καταλαμβάνουν κυριολεκτικά την είσοδο του τυπογραφείου και την οδό Καποδιστρίου παρεμποδίζοντας ακόμα και την έξοδο του μπλοκ των απεργών διαδηλωτών συναδέλφων μας. Λίγες ώρες μετά η Καποδιστρίου μετατρέπεται σε πεδίο μάχης, καίγεται ένα μηχανάκι και προκαλούνται φθορές σε αυτοκίνητο συναδέλφου μας.

Όλη τούτη η κλιμάκωση της αστυνομοκρατίας, μόνο τυχαία δεν είναι.

Κανείς δεν πρέπει να υποτιμά την παρουσία της αστυνομίας στο χώρο δουλειάς μας. Κανείς δεν πρέπει να νοιώθει ασφαλής δίπλα σε εκείνους που, με πρόσχημα τη κατάληψη του εθνικού τυπογραφείου δήθεν από «άλλους», ουσιαστικά το περιφρουρούν από τους ίδιους τους εργαζόμενούς του. Και ας μην ξεχνάμε ότι αυτή η πρακτική ξεκίνησε πριν από ενάμιση σχεδόν χρόνο, την επομένη της επίσης μεγαλειώδους απεργιακής κινητοποίησης της 5ης Μαΐου 2010. Και αν από τότε μας έμεινε η καθημερινή παρουσία ενός αστυνομικού με πολιτικά στο θυρωρείο, τώρα θα πρέπει αντίστοιχα να περιμένουμε καθημερινή παρουσία μιας διμοιρίας στην αυλή;

Κανείς από εμάς, τους εργαζόμενους στο εθνικό τυπογραφείο, δεν μπορεί να νοιώθει άνετα όταν καθημερινά περνάνε κυριολεκτικά από τα χέρια μας από τα πιο σκανδαλώδη, μέχρι τα πιο αντιδραστικά και τα πιο αντιλαϊκά δημοσιεύματα. Από τη στελέχωση του γραφείου του Βενιζέλου κόστους 895.280 ευρώ ετησίως, μέχρι το μνημόνιο, το μεσοπρόθεσμο και την επιστράτευση των απεργών συναδέλφων μας των ΟΤΑ και μάλιστα με παρουσία αστυνομίας για να μας θυμίζει κάθε φορά τα «όριά» μας.

Η προκλητική παρουσία τόσο ισχυρής αστυνομικής δύναμης και οι αντίστοιχες δηλώσεις προπομποί τού καθ’ όλα λαλίστατου υπουργού οικονομικών, δείχνουν τα αδιέξοδα της κυβέρνησης και της βάρβαρης πολιτικής της. Είναι τόσο μεγάλη η οργή όλων μας που μόνο με τη βία, κυβέρνηση και τρόικα, μπορούν να επιβάλουν τα αντιλαϊκά μέτρα που καθημερινά ψηφίζουν. Ένα όμως είναι σίγουρο: όσο το κύμα της αγανάκτησής μας δυναμώνει θα πρέπει να ανησυχούν γιατί καμία αστυνομική δύναμη δεν θα μπορεί να μας σταματήσει.

Απαιτούμε να αποχωρήσει άμεσα η αστυνομία από το χώρο δουλειάς μας, από το χώρο που καθημερινά επισκέπτονται εκατοντάδες πολίτες. Δεν έχουμε ανάγκη από προστάτες που θέλουν μόνο να μας τρομοκρατούν. Ξέρουμε πολύ καλά για ποιο λόγο βρίσκονται εδώ, ποιούς «εχθρούς» κυνηγάνε και τι επιδιώκουν.

Δεν τρομοκρατούμαστε. Δεν γονατίζουμε. Έξω η αστυνομοκρατία!


* τίτλος από παλαιότερο, μα τόσο επίκαιρο, σχόλιό μας στο φύλλο 16 του «Δελτίου» μας.