Ύστερα από 6 μήνες «αιδήμονος» σιωπής η ΠΑΣΚ, δια στόματος του Γραμματέα της και γραμματέα του Σ.Π.Ε.Τ. συν. Θ. Μουμούρη, αποφάσισε να εξηγήσει τη στάση της για τα όσα κωμικοτραγικά εκτυλίχθηκαν στις 15/12/2006, κατά την εκλογή νέου προεδρείου του Σ.Π.Ε.Τ.
Από το βήμα της γενικής (εκλογοαπολογιστικής) συνέλευσης στις 30 Μαΐου 2007, επικαλέστηκε τα μαθηματικά. Όχι εκείνα που ξέρουμε όλοι. Τα άλλα τα… μητσοτάκεια (του στυλ 0+0=14). Απευθυνόμενος στο Σώμα, είπε ότι η ΠΑΣΚ έθεσε στην αρχή υποψηφιότητα διεκδικώντας την προεδρία αλλά κατά την ψηφοφορία οι δυο παρατάξεις (ΔΑΚΕ-ΠΑΣΚ) ισοψήφησαν με 4 υπέρ και 4 κατά. Έτσι, αφού η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ με 1 ψήφο απείχε της διαδικασίας καταγγέλλοντας την παρωδία, έριξε το φταίξιμο στη 1 ψήφο για τα όσα ακολούθησαν!
Τι να ’κανε, λοιπόν, η… φτωχή ΠΑΣΚ; Αλληλοψηφίστηκε με τη ΔΑΚΕ και αποφεύχθηκε η… ακυβερνησία. Κατά τον συν. Θ. Μουμούρη, για όλα έφταιξε η αποχή της 1 ψήφου! Έτσι το 4+4 έγινε 8. Και δικαιώθηκαν τα απλά μαθηματικά… Τ’ άκουγα όλα τούτα και δεν πίστευα τ’ αυτιά μου.
«Χωρίς περίσκεψη, χωρίς αιδώ», που λέει κι ο ποιητής, η ΠΑΣΚ πάει να κρύψει τις πομπές της. Μάταια. Διαψεύστηκε αυτοστιγμεί από την ομιλία του προέδρου του ΣΠΕΤ, ο οποίος είπε ξεκάθαρα (για πολλοστή φορά) ότι η ΔΑΚΕ αν και είχε λάβει τις περισσότερες ψήφους κατά τις προηγούμενες εκλογές και εδικαιούτο να διεκδικήσει την προεδρία σεβάστηκε το πρόσωπο του απελθόντος Π. Αλεξόπουλου και τον στήριξε στη θέση του προέδρου. Με την αποχώρησή του, όμως, η ΔΑΚΕ απαίτησε την προεδρία και η ΠΑΣΚ, πιστή στο στημένο δικομματικό παιχνίδι, την παραχώρησε.
Η ΠΑΣΚ δεν θέλει να θυμάται. Ειδικά τα ενδοπαραταξιακά αίσχη πριν, κατά τη διάρκεια και μετά την αλήστου μνήμης διαδικασία. Κατανοητό. Είναι, όμως, λυπηρό ολόκληρη παράταξη να αυτογελοιοποείται και πάλι δημοσίως επειδή δεν έχει το σθένος να αναλάβει ούτε ένα γραμμάριο ευθύνης των (κατάπτυστων στην προκειμένη περίπτωση) αποφάσεων και πράξεών της.
Ν. Θεοδόσης- Φεξούλης
