Παράδοξα Δημοκρατίας

Ανοιχτή επιστολή

Άκουγα πριν μερικές μέρες στη Γενική Συνέλευση του Συλλόγου μας τους εκπροσώπους της ΠΑΣΚ να λένε ότι η παράταξή τους είναι ενάντια στη διπλή ιδιότητα Διευθυντή-Συνδικαλιστή καθώς και σε άλλες διπλές ιδιότητες, άποψη την οποία εξέφρασαν και οι εκπρόσωποι της Δημοσιοϋπαλληλικής Ενότητας.

Μέχρι εδώ καλά.

Έλα όμως που, μετά τις εκλογές, έγιναν οι ψηφοφορίες για τη συγκρότηση του Δ.Σ. σε Σώμα και εμβρόντητος μαθαίνω ότι Πρόεδρος του Συλλόγου εξελέγη με ψήφους 8-1 ο συνάδελφος Βασίλης Γεωργίου που πληροί τη διπλή ιδιότητα Διευθυντή – Συνδικαλιστή…!

Σημειωτέον ότι τον συνάδελφο Βασίλη εκτιμώ και ως άνθρωπο και ως συνδικαλιστή μέσα από την καθημερινή μας συνεργασία και το παρόν κείμενο ουδεμία σχέση έχει με το πρόσωπό του.

Μιας και δεν μπορώ να βρω απάντηση στο ανωτέρω παράδοξο θα ήθελα να ρωτήσω δημοσίως:

§ Όταν οι συνάδελφοι της ΠΑΣΚ και της Δ.Ε. φέρονται κατά της διπλής ιδιότητας, αναφέρονται σε όλους τους συναδέλφους ή μόνο στα μέλη τους;

§ Αν αναφέρονται σε όλους τότε πως εξηγείται το 8-1 των εν λόγω ψηφοφοριών;

§ Αν αναφέρονται στα μέλη τους τότε ποίο το κριτήριο διαχωρισμού και ποία η αξία του λεχθέντος; Δηλαδή, εμείς είμαστε κατά της διπλής ιδιότητας για τους δικούς μας, αλλά στηρίζουμε τη διπλή ιδιότητα των άλλων; Δύο μέτρα και δύο σταθμά. Εμείς και οι άλλοι. Οι καλοί και οι κακοί, το άσπρο και το μαύρο.

Όταν οι συνάδελφοι ομιλούν δημοσίως, εκφράζουν ιδίαν άποψη ή άποψη παρατάξεως; Γιατί:

§ Αν εκφράζουν ιδίαν άποψη τότε έχει καλώς.

§ Αν όμως εκφράζουν άποψη παρατάξεως, δηλαδή συλλογική απόφαση, τότε έχει κακώς. Κάποιοι την παραβιάζουν εκθέτοντας ολόκληρη την παράταξη ή δηλώνουν ότι συντάσσονται χωρίς να την εννοούν.

Τώρα θα μου πείτε γιατί τα γράφω όλα αυτά, μιας και «ποιος θα σ’ ακούσει;», όπως λέει και ένας συνάδελφος συνδικαλιστής.

Μάλλον γράφω για τον έναν, αυτόν που ένοιωσε όπως και ’γω. γι’ αυτόν που δεν πιστεύει ότι quid tacet consentire videtur, - ο σιωπών δοκεί συναινών.

Γιώργος Τσίπης