32 χρόνια από τούνελ σε τούνελ


Καινούργια κυβέρνηση. Καινούργια («σοσιαλιστική») φοροεπιδρομή. Πάλι σκληρή λιτότητα. Ως συνήθως, άλλα τα προεκλογικά λόγια, άλλες οι μετεκλογικές πράξεις. Πάντοτε εν ονόματι της «καμένης γης». Αλληλοδιάδοχες ληστρικές κυβερνήσεις, μας οδηγούν τα τελευταία 32 χρόνια από τούνελ σε τούνελ χωρίς να φαίνεται φως στο βάθος.

Το προεκλογικό ερώτημα του σημερινού πρωθυπουργού «Πού πήγαν τα λεφτά;», χάσκει διαρκώς αναπάντητο. Γιατί λεφτά υπήρχαν και υπάρχουν, αλλά καταλήγουν κάθε φορά σε συγκεκριμένες τσέπες. Το αγιάτρευτο κακό είναι, επομένως, ότι όσα κλέβονται καλώς κλεμμένα και κάθε φορά “πάμε γι’ άλλα”.

Το έργο χιλιοπαιγμένο: Ύστερα από κάθε χρεοκοπία ακολουθεί η «καθαρτήριος» εκλογική εναλλαγή (ή παραλλαγή), με την οποία το σάπιο πολιτικό σύστημα ουσιαστικά αθωώνει τον εαυτό του, απαλλάσσοντας τις προηγούμενες κυβερνήσεις και πολιτικές και μεταμφιέζεται απατηλά σε «νοικοκύρεμα», «διαφάνεια», «περιστολή δαπανών», «πάταξη της γραφειοκρατίας», «αξιοκρατία», «αναδιανομή του εισοδήματος» και άλλες κούφιες μασκαράτες πανομοιότυπες με τις προηγούμενες.

Με λίγα λόγια, η πολιτική (για την ακρίβεια πολιτικάντικη) μεταμόρφωση της κεφαλαιοκρατικής ασυδοσίας στη χυδαία ελληνική εκδοχή της.

Ποιοι παίξανε στο τζόγο του Χρηματιστηρίου τα αποθεματικά των ταμείων μας; Ποιοι θησαυρίσανε με τα ομόλογα; Ποιοι διαλύσανε ιδιωτικοποιώντας Παιδεία και Υγεία; Ποιοι λυμαίνονται τις χρυσοφόρες προμήθειες των νοσοκομείων; Ποιοι θησαυρίζουν από τα δυσθεώρητα και δυσβάσταχτα εξοπλιστικά προγράμματα; Ποιοι ξεπουλούν ασύστολα τη δημόσια γη και περιουσία; Ποιες πολιτικές συρρίκνωσαν τον αγροτικό τομέα και με ευθύνη ποιων αφανίζεται συστηματικά και επί δεκαετίες το περιβάλλον;

Το υπόδικο πολιτικό σύστημα και οι εκπρόσωποί του, οφείλουν να απολογούνται για όλα αυτά και όχι να απευθύνουν ρητορικά (και εξοργιστικά) ερωτήματα προς όσους πληρώνουν μονίμως τις πολιτικές τους ή ζουν με δανεικά.