Περισσότερο από δυο μήνες οι εργαζόμενοι και συνταξιούχοι παρακολουθούμε με οργή να εξελίσσεται μια τεράστια λεηλασία των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων, αυτών που υποτίθεται αφορούν αποκλειστικά τη σύνταξη και την περίθαλψή μας. Μια λεηλασία που έχει παρελθόν. Ξεκινά από τη δεκαετία του ’50 όπου με τα λεφτά των ταμείων οι τότε αστικές κυβερνήσεις επιδοτούσαν δήθεν τη βιομηχανική ανάπτυξη της χώρας και φτάνει μέχρι σήμερα.
Αυτό που τελικά ξεχείλισε το ποτήρι είναι ότι, ενώ διαδραματιζόταν ένα τεραστίων διαστάσεων όργιο τζογαρίσματος δισεκατομμυρίων ευρώ, προσπαθούσαν να μας πείσουν ότι τα ταμεία είναι άδεια και θα πρέπει να κάνουμε και νέες θυσίες για να τα σώσουμε. Τα ταμεία άδεια για τους εργαζόμενους και συνταξιούχους και αρκετά γεμάτα για να κερδοσκοπεί το αστικό κηφηναριό.
Το τζογάρισμα των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων ξεκινάει ταυτόχρονα και συνδέεται άμεσα με τις αντιασφαλιστικές ρυθμίσεις της κυβέρνησης Μητσοτάκη όταν αποφασίστηκε ότι μέχρι το 20% των αποθεματικών μπορούν να «αξιοποιούνται» από τις διοικήσεις, που οι κυβερνήσεις διορίζουν, στο χρηματιστήριο και σε άλλα τραπεζικά προϊόντα. Η κυβέρνηση Σημίτη, συνεπής στις προκατόχους της, ανέβασε το ποσοστό αυτό στο 23%, για να ακολουθήσει ένα όργιο που οδήγησε στην περιβόητη χρηματιστηριακή φούσκα. Η σημερινή κυβέρνηση Καραμανλή ακολουθεί την πεπατημένη και ετοιμάζει τη νέα αντιασφαλιστική επιδρομή και την πλήρη εκχώρηση των αποθεματικών σε χρηματιστηριακούς οίκους, δηλαδή απευθείας στο κεφάλαιο. Ήδη, ο πρωθυπουργός δήλωσε πως η ασφαλιστική «μεταρρύθμιση» θα είναι το πρώτο θέμα που θα απασχολήσει την κυβέρνηση μετά τις εκλογές. Εξάλλου λέγεται ότι αποτελεί και ένα από τα «ανταλλάγματα» της περίφημης εξόδου από την επιτήρηση.
Όλα αυτά δικαίως μας εξοργίζουν, αλλά η οργή δεν αρκεί. Πρέπει η οργή μας να μετατραπεί σε δράση. Οι εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ πρωτοστατούν στη δημιουργία σύγχυσης και αποπροσανατολισμού με το σύνθημα «φέρτε πίσω τα κλεμμένα», που καθόλου τυχαία υιοθετείται από το σύνολο του αστικού κόσμου. Το ΠΑΣΟΚ, με ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, ζητά να επιστραφούν αυτά που κλάπηκαν με τα δομημένα ομόλογα της ΝΔ. Η ΝΔ και η ΔΑΚΕ ζητά να επιστραφούν και αυτά που χάθηκαν από τη χρηματιστηριακή φούσκα του ’99 με κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ. ΠΑΜΕ και ΚΚΕ ζητούν να επιστραφούν από το ’50 μέχρι σήμερα. Στην ουσία αποπροσανατολίζονται οι εργαζόμενοι από το πραγματικό πρόβλημα της επιχειρούμενης κατάργησης της κοινωνικής ασφάλισης και τους καλούν σε απεργία με βάση αυτό το σύνθημα. Ακόμα και αν επιστραφούν τα χρήματα η κλοπή θα παραμείνει. Και ας μην ξεχνάμε ότι από 1/1/2008 θα αρχίσει, έτσι και αλλιώς, να εφαρμόζεται ο νόμος Ρέππα που προβλέπει σταδιακή μείωση της σύνταξης στο 70% του μέσου όρου του βασικού μισθού της τελευταίας πενταετίας. Ακόμα και η δήθεν προθυμία μεγάλων τραπεζικών ομίλων να ξαναγοράσουν τα ομόλογα, αυξάνει την καχυποψία για τις προθέσεις και τα πιθανά ανταλλάγματα που επισήμως ή ανεπισήμως θα καρπωθούν. Γιατί, ως γνωστόν, το κεφάλαιο δεν λεηλατεί τη μια μέρα και την επόμενη επιστρέφει τα λεηλατημένα.
Οι ηγεσίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ συμφωνούν να τζογάρονται τα αποθεματικά. Μάλιστα ο πρόεδρος της πρώτης κ. Γ. Παναγόπουλος δηλώνει: «Η διάθεση των αποθεματικών για επενδυτικές δραστηριότητες να γίνεται μετά από διαγωνισμό και να περιλαμβάνει ρήτρες απόδοσης». Τόσο απλά, τόσο εγγυημένα, τόσο αποδοτικά! Οι εργαζόμενοι δεν έχουμε κανένα όφελος από τη συνδιαχείριση των αποθεματικών των κόπων μας. Εξάλλου δεν είδαμε και κάποια αύξηση στις συντάξεις, από τις μέχρι τώρα δήθεν κερδοφόρες αποδόσεις. Το μόνο που βλέπουμε είναι λιτότητα, πάγωμα αυξήσεων και απειλές για το μέλλον των ασφαλιστικών και συνταξιοδοτικών μας δικαιωμάτων.
Θα πρέπει να γίνει κατανοητό σε κάθε εργαζόμενο πως τα ασφαλιστικά μας δικαιώματα κατοχυρώνονται από το γεγονός ότι εμείς οι εργαζόμενοι και μόνον εμείς, είμαστε που παράγουμε τον πλούτο μέσα από την απλήρωτη δουλειά μας, γι’ αυτό ανήκει δικαιωματικά σε μας και όχι στην αστική τάξη που τον έχει ιδιοποιηθεί. Το θεώρημα της ανταποδοτικότητας και της καταβολής εισφορών από τους εργαζόμενους, υπηρετεί την κλοπή πρόσθετης υπεραξίας που σημαίνει παραπέρα μείωση του μεριδίου που αποδίδεται στην εργατική τάξη. Τα δε τελευταία χρόνια βιώνουμε μια άνευ προηγουμένου ενορχηστρωμένη τρομοκράτηση και απειλή για τα ταμεία, που δήθεν «καταρρέουν», για τη γήρανση του πληθυσμού, για την αναλογία εργαζομένων- συνταξιούχων, για ελλείμματα, για το πρόβλημα που σύντομα θα εμφανιστεί με την καταβολή των συντάξεων και άλλα παρόμοια, ώστε να αποδεχθούμε τις αντιασφαλιστικές ρυθμίσεις. Ως εκ τούτου, ποιον άραγε απειλεί ο νεόκοπος υπουργός Απασχόλησης όταν κάνει λόγο για πάγωμα της κρατικής συμμετοχής στα ταμεία αν οι διοικήσεις τους δεν υποβάλουν έγκαιρα τους ισολογισμούς τους;
Είναι φανερό ότι ο μόνος δρόμος είναι αυτός του αγώνα για το δικαίωμα στην κοινωνική ασφάλιση, στη δουλειά και στη ζωή. Ο δρόμος για το δυνάμωμα της αντίστασης, για να μην περάσει η νέα αντιασφαλιστική λαίλαπα. Για μας, η μόνη σωστή και αποδοτική διαχείριση των αποθεματικών των ταμείων είναι αυτή της αύξησης των συντάξεων και της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης για όλους.
