Εγκλήματα πολέμου στη ζώνη των θυελλών

Τους τελευταίους μήνες, όπου κι αν πέσει η ματιά, στις εφημερίδες ή στην τηλεόραση, βυθίζεται στο πένθος. Φρικιαστικές φωτογραφίες από τις φυλακές της Βαγδάτης με άγριους ξυλοδαρμούς, σεξουαλικές κακοποιήσεις,, εξευτελισμούς της ανθρώπινης οντότητας και αξιοπρέπειας, αποκαλύπτουν το ωμό μα και τόσο πραγματικό πρόσωπο του ιμπεριαλισμού. Έχοντας εξαντλήσει κάθε προπαγάνδα περί «απελευθερωτικών δυνάμεων» (για τον εαυτό τους) και «Αράβων τρομοκρατών» (για τους λαούς που αντιστέκονται), προσπαθούν πια με την απροκάλυπτη βία να κάμψουν την ηρωική ιρακινή αντίσταση. Κάποιοι, ωστόσο, ανακαλύπτουν όψιμα την ευαισθησία, χωρίς βέβαια να απολογούνται για το γεγονός ότι μέχρι τώρα σιωπούσαν για τα 19εκ. δολάρια το χρόνο από πωλήσεις αμερικανικών συσκευών βασανισμού, ενώ έκλειναν τα μάτια μπροστά στις ιδιωτικές εταιρείες που έχουν αναλάβει τη «αναμόρφωση’ στις φυλακές του Ιράκ, μπροστά στις σκηνές φρίκης του Γκουαντανάμο και σφάλιζαν τα αφτιά στις καταγγελίες για βασανιστήρια σε όλες τις χώρες που ο ιμπεριαλισμός έχει πατήσει το πόδι του.

Την ίδια στιγμή είναι οι ίδιοι που σιωπούν μπροστά στο μαρτύριο των δεκάδων νέων αγωνιστών που αφήνουν την τελευταία τους πνοή μετά από πολύμηνες απεργίες πείνας στα λευκά κελιά της Τουρκίας αντιμέτωποι με ένα απάνθρωπο φασιστικό καθεστώς, αμερικανοστήριχτο, υπό το περίβλημα πάντοτε της ένταξης στη «δημοκρατική» Ευρώπη.

Είναι τυχαίο ότι τα πύρινα αυτά σημεία διαγράφουν ένα τόξο ιδιαίτερης σημασίας για τα συμφέροντα των ιμπεριαλιστών στον ανταγωνισμό τους για παγκόσμια κυριαρχία; Πρόκειται, προφανώς, για σημεία – κλειδιά στο μαλακό υπογάστριο της Ρωσίας, με πλούσιες πλουτοπαραγωγικές πηγές και τεράστια στρατηγική σημασία. Ευτυχώς, όμως, για τους λαούς τα σχέδια του ιμπεριαλισμού δε «περπατάνε» όπως θα ήθελε. Γιγαντώνεται καθημερινά η ηρωική αντίσταση του ιρακινού και του παλαιστινιακού λαού, που έχουν καταφέρει να στριμώξουν τους αμερικανούς και ευρωπαίους ιμπεριαλιστές και σιωνιστές ευνομούμενούς τους δίνοντας μαχητικά την απάντηση που αρμόζει στο φρικιαστικό πρόσωπο του ιμπεριαλισμού. Η αυτοθυσία του τουρκικού λαού που επιμένει να συγκρούεται με έναν χωρίς όρια φασισμό, αλλά και το συντριπτικό «όχι» του κυπριακού λαού, που όρθωσε το ανάστημά του απέναντι στις ωμές πιέσεις και τους εκβιασμούς για τη μετατροπή του νησιού σε προτεκτοράτο και ορμητήριο ενάντια στους λαούς της περιοχής, αποτελούν παρήγορες εστίες αντίστασης.

Αν θέλουμε έναν δίκαιο κόσμο, χωρίς πολέμους και εκμετάλλευση χωρίς κατακτητές και προστάτες, η ενεργητική αλληλεγγύη μας είναι απαραίτητη. Αν σήμερα φλέγεται η Μέση Ανατολή και πυρπολούνται τα Βαλκάνια, αύριο ίσως εκραγεί ολάκερος ο πλανήτης. Να ενώσουμε όλοι τη φωνή μας παλεύοντας για να φύγουν οι δυνάμεις κατοχής από το Ιράκ, για να νικήσει ο παλαιστινιακός λαός, για να φύγουν όλοι οι στρατοί από τη Κύπρο, για ανεξαρτησία και κοινωνική απελευθέρωση.

Έχουμε καθήκον να παλέψουμε στη γειτονιά μας, ώστε να συντομεύσουμε τη μύχτα της βαρβαρότητας, για να ξημερώσει πιο γρήγορα η μέρα που θα αρχίσει η πραγματική ανθρώπινη ιστορία του κόσμου.

2/2004