Η «Δημοσιοϋπαλληλική Ενότητα» και ξερό κεφάλι της αλήθειας…

Η «Δημοσιοϋπαλληλική Ενότητα» διακατέχεται από τη μόνιμη αγωνία να εμφανίζεται πάση θυσία – ακόμη μια με το τίμημα της αναξιοπιστίας – μόνη εναντίον όλων, προφανώς ακολουθώντας πιστά τη γραμμή του κομματικού της φορέα.

Σε πρόσφατη ανακοίνωσή της (3-5-2004), εμφανίζει εαυτήν μόνη υπέρμαχο υποβολής διεκδικητικού πλαισίου προς τη νέα πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΣΔΔΑ, ενώ χαρακτηρίζει «αδιάφορα» τα υπόλοιπα μέλη του ΔΣ να παρουσιάσουν «ενώπιον του Υπουργού ένα διεκδικητικό πλαίσιο ανάλογο των αναγκών μας».

Συγκεκριμένα γράφει, μεταξύ άλλων, στην ανακοίνωσή της ότι για το ΔΣ «ως διεκδικητικό πλαίσιο ήταν αρκετά μόνον τα τρία θέματα, τα υπόλοιπα δε, θα… τα συζητήσουμε σύντομα».

Όμως, πέρα από τις λαθροχειρίες υπάρχουν και τα γεγονότα. Η αλήθεια έχει ξερό κεφάλι. Δεν προβοκάρεται εύκολα, ειδικά όταν είναι γραπτή.

Αληθεύει ότι το ΔΣ, εν όψει της επίσκεψης του Υπουργού Εσωτερικών στο ΕΤ, αποφάσισε κατά πλειοψηφία να προτάξει τρία άμεσα αιτήματα και στο σχετικό έγγραφο που με ημερομηνία 2-4-2004 απέστειλε, ανέφερε ότι θα επανέλθει συντομότατα (όπως και έπραξε σε νέα συνεδρίασή του με τη συμμετοχή και της εκπροσώπου της ΔΕ) με το πλήρες πλαίσιο των αιτημάτων μας; Γιατί η ΔΕ παραποίησε σκόπιμα την πραγματικότητα, ισχυριζόμενη ότι το ΔΣ, υποκατέστησε το διεκδικητικό πλαίσιο με τρία μόνο θέματα;

Αλλά η ΔΕ δεν περιορίστηκε σ’ αυτό. Μέμφεται την ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ, περίπου ενοχλημένη, γιατί μετά την επίσκεψη του Υπουργού Εσωτερικών «εξέφρασε ‘τις αγωνίες της’ με ανακοίνωση», ενώ, όπως γράφει, «συμφώνησε με την πλειοψηφία».

Έτσι αφήνει να πλανάται η αίσθηση ότι αφού η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ σχεδόν απεμπόλησε το διεκδικητικό πλαίσιο συντασσόμενη με την πλειοψηφία, μίλησε εκ των υστέρων.

Η ΔΕ προσπαθεί να ¨πουλήσει» εντυπώσεις, αλλά όταν αυτό γίνεται με τόσο χονδροειδή τρόπο σε τόσο στενό κύκλο εργαζομένων, μόνο μπουρμπουλήθρες βγαίνουν.

Επί της ουσίας, υπάρχουν κρίσιμα ζητήματα στρατηγικού προσανατολισμού του σ.κ., απέναντι στα οποία οι θέσεις μας απέχουν παρασάγγας από εκείνες της ΔΕ.

Συγκεκριμένα: στη συνεδρίαση του ΔΣ του ΣΠΕΤ της 1ης Απριλίου 2004, η ΔΕ πρότεινε – μεταξύ άλλων αιτημάτων της – την ενεργοποίηση του άρθρου 18 του Οργανισμού, αλλά και να τεθεί προς τον κ. Ειδικό Γραμματέα το ζήτημα της χρηστής διοίκησης με συγκεκριμένες προτάσεις, ενώ επίσης πρότεινε να υπάρξει μοριοδότηση για τα Υπηρεσιακά Συμβούλια! Οι ρεφορμιστικές αυταπάτες σ’ όλο τους το μεγαλείο! Ανεπανάληπτη… ταξική καθαρότητα, που οδηγεί απροκάλυπτα στη συνδιοίκηση. Με τέτοιες θέσεις, που μόνο αποπροσατολισμό και σύγχυση προκαλούν, η ΔΕ έχει αξίωση να παραδίδει μαθήματα αγωνιστικότητας και ταξικής συνείδησης!

«Το σ.κ., διακηρύσσει στο τέλος της ανακοίνωσησς της, πρέπει να έχει καθαρό στόχο και διεκδικητικό πλαίσιο, επιλέγοντας τη στρατηγική του ανάλογα και όχι να συγχέεται με τους στόχους και τις τακτικές της εκάστοτε Διοίκησης και Πολιτικής Ηγεσίας» (υπογρ. δική μας). Και παρακάτω: «Πρέπει να είμαστε καθαροί στις θέσεις μας, αγωνιστικοί με ταξική συνείδηση». Ωραία λόγια, να τα εφάρμοζε κιόλας…

2/2004