ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟΣ – ΥΠΟΣΧΕΣΕΙΣ – ΑΘΕΤΗΣΕΙΣ

Πλησιάζουν οι εκλογές του συλλόγου του Εθνικού Τυπογραφείου.

Απόρροια αυτών, οι υποσχέσεις για τη διεκπεραίωση προσωπικών εκδουλεύσεων και η προσωπική μάχη κάποιων υποψηφίων, με σκοπό την αύξηση των ψήφων τους. Σε μια τέτοια περίοδο, το Εθνικό Τυπογραφείο, μετατρέπεται από κάποιους σ’ ένα πεδίο μάχης για την εκπλήρωση προσωπικών φιλοδοξιών, κάτι που έχει σαν αποτέλεσμα τον παραγκωνισμό της ουσίας του συνδικαλισμού και την έμμεση αδιαφορία για την ίδια την υπηρεσία και τους εργαζόμενους που την απαρτίζουν.

Σ’ ένα τέτοιο περιβάλλον, μας λυπεί το γεγονός, να διαπιστώνουμε το προσωπικό ξεπούλημα κάποιων στη μια από τις δύο μεγάλες παρατάξεις – ΠΑΣΚ ή ΔΑΚΕ – με σκοπό την αποκόμιση προσωπικών οφελών και ψευδοπρονομίων.

Είναι ξεκάθαρο, ότι τίποτα δεν έχει αλλάξει ως προς την πολιτική των δυο μεγάλων παρατάξεων. ΠΑΣΚ και ΔΑΚΕ είναι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Εκδούλευση και τότε, εκδούλευση και τώρα.

Δυστυχώς η ΔΑΚΕ και η ΠΑΣΚ, ευθύνονται για τη διάβρωση του χαρακτήρα των εκλογών του συλλόγου στο Εθνικό Τυπογραφείο.

Αντί να έχουν ως πρώτο στόχο την υπεράσπιση των εργασιακών δικαιωμάτων, δημιουργούν κλίκες και ομάδες, λειτουργώντας με τη φιλοσοφία του «δούναι και λαβείν», του «διαίρει και βασίλευε».

Κύριο σύνθημά τους, «εμείς δίνουμε» και ακριβώς αυτό το «εμείς δίνουμε», το τοποθετούν στο επίπεδο της πράξης, μιας πράξης που έχει σαν σκοπό την διατήρηση και διαιώνιση της υπάρχουσας κατάστασης.

Όμως, είναι σχεδόν τραγικό, αυτά που επικαλούνται ότι μας δίνουν, επιδόματα που δεν έχουν ενσωματωθεί στο βασικό μας μισθό, μας τα παίρνουν μέσα από το γενικότερο κλίμα του κοινωνικού και πολιτικού κυκεώνα που μας περιβάλλει.

Αποτέλεσμα των παραπάνω είναι η άμεση αρνητική συνέπεια, τόσο σε εμάς τους εργαζόμενους, όσο και στην ίδια την υπηρεσία.

Η ΑΚΕΤ δεν υποκύπτει στον… δικομματικό συνδικαλισμό. Με κάθε μέσο, τόσο με την παρουσία της στο Δ.Σ. όσο και με το έντυπό της, αντιστέκεται στη συναίνεση και στη δικομματική σούπα.

Παναγιώτης Τζίνος