Παίζουμε σε “ξερό” γήπεδο, αλλά επιμένουμε…


Λίγο ως πολύ συνάδελφοι τα πράγματα στο Εθνικό Τυπογραφείο είναι γνωστά. Οι περισσότεροι εδώ μέσα γνωστοί και οι χώροι των παρατάξεων οριοθετημένοι σε βαθμό “ασφυξίας” με μια μικρή ομάδα συναδέλφων να μετακινείται από τη μια παράταξη στην άλλη με διαφορετικά κάθε φορά κριτήρια. Η λογική «άλλο το Εθνικό Τυπογραφείο και άλλο το έξω» εμπεδώθηκε τόσα χρόνια, ισχυροποιήθηκε και αντανακλάται κάθε φορά και στις συνδικαλιστικές επιλογές.

Ωστόσο, θα ήθελα να απευθυνθώ σε όσους θέλουν κάτι άλλο. Σ’ αυτούς, που αν και έχουν ακούσει ότι είναι «ρετιρέ», αδυνατούν να αντιμετωπίσουν το κύμα ακρίβειας και θεωρούν άδικο το ότι φέτος δεν θα πάρουν αύξηση. Στις γυναίκες συναδέλφους που βλέπουν το ενδεχόμενο συνταξιοδότησης να απομακρύνεται για μια δεκαετία τουλάχιστον. Σ’ αυτούς που αγανακτούν επειδή το εφάπαξ έχει ουσιαστικά σταματήσει να δίνεται και τα διαγνωστικά κέντρα μάς αναγκάζουν να πληρώσουμε για σειρά εξετάσεων.

Απευθυνόμαστε σ’ εκείνους που στέκονται απέναντι στις εκλογές του ΣΠΕΤ τουλάχιστον αγανακτισμένοι και εξοργισμένοι και θέλουν να γυρίσουν την πλάτη στο δικομματισμό. Δεν θέλουν ενισχύοντας τη ΔΑΚΕ να δώσουν «ψήφο εμπιστοσύνης» στον Καραμανλή και την πολιτική του και δεν θέλουν με τη ψήφο τους στη ΠΑΣΚ να ενθαρρύνουν αυτούς που περιμένουν «να έρθει η ώρα τους»! Σ’ αυτούς που πραγματικά χάρηκαν με τα, έστω αμυδρά, «μηνύματα» απεγκλωβισμού και αμφισβήτησης της κυβερνητικής πολιτικής όπως αυτά αναδείχθηκαν από τις κάλπες της Κυριακής. Σε όσους δυσανασχετούν για την παρουσία ή, καλύτερα, την ουσιαστική απουσία των δυο μεγάλων παρατάξεων στην ΑΔΕΔΥ, που, ενώ αμφισβητούνται βασικά δικαιώματα και κατακτήσεις μας, προκλητικά σιωπά. Σε όσους ανησυχούν για την τύχη του ΤΑΠΕΤ, μετά την περικοπή του 10%, που αγωνιούν για την ιστορία με τα δημοσιεύματα των εταιρειών και δεν εφησυχάζουν από τις μέχρι τώρα διαβεβαιώσεις.

Απευθυνόμαστε, τέλος, σ’ αυτούς που αν και θα πάρουν, και καλά θα κάνουν, την αύξηση του επιδόματος δεν θέλουν να την εξαργυρώσουν σε ψήφο. Σε όσους δυσφορούν απέναντι στο προεκλογικό τοπίο με την αχαλίνωτη ψηφοθηρία, τα ταξίματα, τα βολέματα, τις υποσχέσεις, τις πιέσεις, τους άμεσους και έμμεσους εκβιασμούς και αγανακτούν απέναντι στους επίδοξους «σωτήρες», στις διπλές και ενίοτε πολλαπλές ιδιότητες. Και μπορεί αυτή τη στιγμή να έχει την πρωτοκαθεδρία σ’ αυτό η ΔΑΚΕ, η οποία ουδέποτε μας έχει πει ότι διαφωνεί, ενώ η ΠΑΣΚ, φαίνεται να καταδικάζει τις διπλές ιδιότητες διευθυντή- συνδικαλιστή για να υπερψηφίσει, λίγες μέρες μετά τις προηγούμενες εκλογές του ΣΠΕΤ (ψήφοι 8 υπέρ -1 κατά), τον μέχρι σήμερα πρόεδρο.

Προτείνουμε τον δίκαιο δρόμο της όρθιας σπονδυλικής στήλης, του αγώνα, της διεκδίκησης και της αντίστασης. Γιατί τελικά δεν είμαστε όλοι ίδιοι.

Πετρούλια Όλγα