Στις 6 Μαΐου απεργούμε για να
τιμήσουμε την Εργατική Πρωτομαγιά. Απεργούμε
για να υπερασπιστούμε το 8ωρο, γιατί δεν θέλουμε να εργαζόμαστε όσο και όποτε
θέλει ο εργοδότης ή η κυβέρνηση. Απεργούμε γιατί δεν θέλουμε αυτό που
βιώνουν εργαζόμενοι και του Εθνικού Τυπογραφείου τον τελευταίο χρόνο, με αφορμή
την πανδημία, να γίνει καθεστώς.
Η κατάργηση του 8ωρου και της 5μερης εργασίας είναι υποδούλωση του
εργαζόμενου. Τα
τελευταία χρόνια αποτελεί γεγονός στον ιδιωτικό τομέα και με πρόσχημα την
πανδημία και την δήθεν αντιμετώπισή της, που στην πραγματικότητα δεν γίνεται, έγινε
γεγονός και για το δημόσιο. Οι εργαζόμενοι του Εθνικού Τυπογραφείου το
γνωρίζουν πολύ καλά. Το αντεργατικό νομοσχέδιο Χατζηδάκη που αναμένεται να
κατατεθεί στη βουλή θέλει αυτή τη κατάσταση, αυτή την υποδούλωση, να την κάνει
καθεστώς και μάλιστα με δήθεν διευθέτηση συνολικά του χρόνου εργασίας που δεν
θα επιτρέπει ούτε καν τις όποιες υπερωρίες, τα ρεπό, τα όποια πιθανά
αντισταθμιστικά υπάρχουν τώρα.
Με το ίδιο νομοσχέδιο το κράτος θα
μπορεί να επιβάλει τον τρόπο λειτουργίας των σωματείων, ακόμα και να ελέγχει ή
και να αλλοιώνει, γιατί όχι, τις αποφάσεις τους μέσω της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας.
Η προκήρυξη νόμιμης απεργίας θα καθίσταται σχεδόν αδύνατη ακόμα και σε χώρους
όπως το δημόσιο (όλοι θυμόμαστε την απεργία μας που σύρθηκε στα δικαστήρια και
βγήκε παράνομη) και η υποχρέωση προσωπικού ασφαλείας που θα φτάνει και το 40%
σε τομείς «ζωτικής σημασίας» (όπως π.χ. το Εθνικό Τυπογραφείο) θα καθιστά τελικά
σχεδόν αδύνατη τη συμμετοχή μας. Η επίκληση δε της «κατάληψης εργασιακού χώρου»
ή της «άσκησης ψυχολογικής ή σωματικής βίας» κατά την περιφρούρηση θα επιφυλάσσεται
για να χαρακτηριστούν παράνομες και οι ελάχιστες απεργιακές κινητοποιήσεις θα έχουν
καταφέρει να γλυτώσουν από τη μέγγενη της «νομιμότητας». Η απεργία λοιπόν υπό
απαγόρευση. Ακόμα και τα σωματεία υπό απαγόρευση, αφού απαραίτητη
προϋπόθεση για να προκηρύξουν απεργία, να προχωρήσουν σε διαπραγματεύσεις και
σε υπογραφή συλλογικών συμβάσεων θα αποτελεί το ηλεκτρονικό τους φακέλωμα στο
μητρώο δικαιούχων.
Θα αφήσουμε και αυτά τα αντιλαϊκά μέτρα να
περάσουν; Θα ενωθούμε με τους υπόλοιπους εργαζόμενους, τους πραγματικούς μας
συμμάχους; ή θα περιμένουμε για άλλη μια φορά τους «σωτήρες» να μας σώσουν; θα
συνεχίσουμε να ψιθυρίζουμε διαμαρτυρίες στους διαδρόμους και να κρυβόμαστε πίσω
από προφάσεις ότι δήθεν δεν μας κάνει η ΑΔΕΔΥ, πιθανώς δεν μας κάνει ο Σύλλογός
μας αφήνοντας άλλους τελικά να διαχειρίζονται την τύχη μας; Η απεργία της Πρωτομαγιάς
στις 6 Μαΐου είναι μια ευκαιρία να δείξουμε την αντίθεση και τη δύναμή μας. Να
απεργήσουμε για να υπερασπιστούμε εν τέλει το δικαίωμά μας να απεργούμε και να
ζούμε με αξιοπρέπεια.
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ ΜΑΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ
ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΜΟΝΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΗΣ ΠΑΛΗΣ ΜΑΣ
