Καθηλώνουν τους μισθούς - σημαδεύουν τη ζωή μας!


Εξαγγέλθηκε η περίφημη εισοδηματική πολιτική για το 2009. Αντί για το, έτσι κι αλλιώς πενιχρό, 2,5% αυτή τη φορά οι δημόσιοι υπάλληλοι πήραν από 22/5 εφάπαξ βοήθημα 300 ή 500
ανάλογα με το αν οι συνολικές μεικτές αποδοχές μας, συμπεριλαμβανομένων και όλων των επιδομάτων πλην του οικογενειακού, είναι κάτω από 1700 ή 1500 αντίστοιχα.

Πώς μεταφράζεται αυτό; Σε σύνολο 302 υπαλλήλων του Εθνικού Τυπογραφείου μόνο 36 θα πάρουν το βοήθημα των 300€ και μόλις 8 των 500€!! Κι επειδή είμαστε και …«ρετιρέ» ας δούμε τι γίνεται σε όλο το δημόσιο που υπολογίζεται ότι 7 στους 10 υπαλλήλους και 5 στους 10 συνταξιούχους δεν θα πάρουν τίποτα.

Έτσι παγώνουν οι μισθοί μας, καταργείται επί της ουσίας η εισοδηματική πολιτική και οι όποιες επόμενες αυξήσεις αν και εφόσον γίνουν θα ξεκινήσουν από τα σημερινά δεδομένα.

Οι δημόσιοι υπάλληλοι πληρώνουν το αντίτιμο της μονιμότητάς τους όπως δήλωσε, εμμέσως πλην σαφώς, σε συνέντευξή του ο υπουργός Οικονομίας Γιάννης Παπαθανασίου. Πιο συγκεκριμένα είπε μεταξύ άλλων «θα συνεκτιμηθούν όλα τα δεδομένα, οι ανάγκες και οι δυνατότητες που έχουμε… επίσης θα πρέπει να συνεκτιμηθεί και το γεγονός ότι οι μισθωτοί του Δημοσίου έχουν την ασφάλεια της μονιμότητας, κάτι που δεν ισχύει για τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα και φυσικά για τους ανέργους». Σε μια φάση που η μοναδική πρόταση της κυβέρνησης είναι ελαστικοποίηση και ημιαπασχόληση, η μόνιμη και σταθερή δουλειά αντιμετωπίζεται περίπου σαν κακούργημα που πρέπει να τιμωρηθεί. Μια ολόκληρη προπαγάνδα έχει εξαπολυθεί με στόχο όποιους εργαζόμενους διατηρούν ακόμα κάποια δικαιώματα και κατακτήσεις και στο όνομα της οικονομικής κρίσης, της γενιάς των 800και της διογκούμενης ανεργίας, αυτά μπαίνουν στο στόχαστρο.

Να αντισταθούμε σε όλο αυτό. Τα δικαιώματα και οι κατακτήσεις μας πρέπει να διαφυλαχθούν. Καθήλωση ενός κλάδου εργαζομένων δεν σημαίνει απαραίτητα περισσότερες παροχές και δικαιώματα σε άλλους κλάδους, αλλά καθήλωση και αυτών στα ήδη χαμηλά επίπεδα που βρίσκονται. Πάγωμα των μισθών στο δημόσιο δεν σημαίνει απαραίτητα αυξήσεις στον ιδιωτικό τομέα που στενάζει, αλλά πάγωμα και των δικών τους αμοιβών. Ένας επιπλέον άνεργος ή φτωχός δεν σημαίνει απαραίτητα μια νέα θέση εργασίας αλλού, αλλά μονάχα αύξηση των κερδών του κεφαλαιοκράτη. Ας σταματήσει πια η πλύση εγκεφάλου για τους προνομιούχους δημοσίους υπαλλήλους που σχεδόν «κλέβουν το ψωμί» των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα. Το σύστημα, άδικο και εκμεταλλευτικό από τη φύση του, ξέρει πάρα πολύ καλά πώς και πού να διαθέτει τον πλούτο που παράγουν οι εργαζόμενοι αυτού του τόπου και σίγουρα όχι σε αυτούς. Ειδικά σήμερα η πάλη για μόνιμη και σταθερή δουλειά για πραγματικές αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις αποκτά πολύ μεγάλη σημασία.