Μας άδειασαν το ποτήρι κατάμουτρα…

Οι συνάδελφοι γράφουν…

Επιτυχημένη χαρακτηρίστηκε από άποψη συμμετοχής και ήταν η γενική συνέλευση που έγινε στις 25-4-2011 με ατζέντα την αιφνιδιαστική (κατά ομολογία του Δ.Σ.) κυβερνητική απόφαση για την κατάργηση της ειδικής γραμματείας. Άπαντες οι συνάδελφοι ήταν εκεί. Η συνέλευση όμως ήταν παταγωδώς αποτυχημένη, για άλλη μια φορά, από άποψη διαδικασίας. Εφόσον οι εκπρόσωποι συνδικαλιστές μας προτίμησαν το μονόλογο (ενημέρωση το χαρακτήρισαν) ζητώντας μας εξουσιοδότηση, για περαιτέρω κινήσεις. Απέφυγαν τον διάλογο εντέχνως.

Καταπώς φαίνεται δεν μας θεωρούν ικανούς να μπορούμε να πάρουμε αποφάσεις μέσα από τοποθετήσεις ή προτάσεις και να μπουν αυτές σε ψηφοφορία. Τόσο δημοκρατικά λειτουργούν χρόνια τώρα οι συνδικαλιστές μας. Τυχερούς χαρακτηρίζω τη συνάδελφο Όλγα Πετρούλια κα τον Παναγιώτη Μαρκομιχάλη που τους επέτρεψαν να αρθρώσουν μια τοποθέτηση και οι οποίοι με εξέφρασαν απόλυτα και ΟΧΙ μόνο εμένα.

Ακούγοντάς τους βιάστηκε να τοποθετηθεί ο συνάδελφος Γραμματέας Θοδωρής Μουμούρης. Λέγοντάς μας ότι εξαρτάται πώς βλέπει κανείς το ποτήρι μισοάδειο ή μισογεμάτο. Αυτό που κατάλαβα είναι ότι εσύ Θόδωρε το βλέπεις μισογεμάτο, εάν όχι γεμάτο. Όσο για σένα Πρόεδρε ομολογώ ότι με μπέρδεψες. Δεν μπόρεσα να βγάλω συμπέρασμα. Το βλέπεις μισοάδειο; μισογεμάτο; δεν κατάλαβα.

Κατάλαβα όμως πολύ καλά ότι είσαι υπέρ του διαλόγου: προέταξες και πρότεινες ως μορφή πάλης τον διάλογο «είναι ένα μέσο», μας είπες, «ο διάλογος» (με τον υπουργό). Με εκείνον μπορείς να κάνεις διάλογο με τους συναδέλφους σου καταπώς φαίνεται όχι.

Μας συστήσατε ψυχραιμία! Την κρατάμε ακόμα! Απλά σας ενημερώνουμε ότι η Όλγα, ο Παναγιώτης, εγώ, η άλλη, ο άλλος, εκείνοι, εμείς, έχουμε διαπιστώσει πως το ποτήρι είναι άδειο, αφού μας το άδειασαν κατάμουτρα και μας έκαναν μούσκεμα.

Και κάτι ακόμα: εμείς όλοι οι παραπάνω έχουμε διαπιστώσει ότι από τότε που οι συνδικαλιστές έπαψαν να αγωνίζονται και μόνο συνδιαλέγονται, όλο και περισσότερα κεκτημένα χάνονται.

Φωτεινή Ρουμελιώτη