23 Φεβρουαρίου 2011: Ένα ελπιδοφόρο μήνυμα με πολλούς αποδέκτες

Η 23η Φεβρουαρίου δεν ήταν μια ακόμα απεργία. Πραγματοποιήθηκε μέσα σε ιδιαίτερες συνθήκες. Με την κυβέρνηση και την τρόικα να πιέζουν για νέα μέτρα, ό,τι απέμεινε από τα δικαιώματά μας να μπαίνει για άλλη μια φορά στη κλίνη του Προκρούστη, όλους εμάς τους εργαζόμενους να έχουμε φτάσει στα όρια της αντοχής μας, την ακρίβεια να τσακίζει το εισόδημά μας και την ανεργία να χτυπάει την πόρτα κάθε οικογένειας. Μια σειρά από αντιστάσεις και κινητοποιήσεις ξέσπασαν σε διάφορους κλάδους, από τους εργαζόμενους στις συγκοινωνίες και στο χώρο της υγείας μέχρι τους κατοίκους της Κερατέας, τους «αντάρτες» των διοδίων, τους 300 μετανάστες απεργούς πείνας, όλους όσους διεκδικούν ελευθερίες και ένα καλύτερο αύριο.

Η μεγάλη συμμετοχή στην απεργία της 23ης Φεβρουαρίου και οι χιλιάδες διαδηλωτές που πλημμύρισαν τους δρόμους της Αθήνας και των άλλων μεγάλων πόλεων, δώσαμε δυναμικό “παρών” και παρά το όργιο καταστολής και χημικών, παρά τα όσα λέγονται περί «βολεμένων», αποδείξαμε ότι έχουμε τη διάθεση και το κουράγιο να αντισταθούμε αλλά και να αναμετρηθούμε με τις δυνάμεις του συστήματος. Έχουμε το πείσμα και την αποφασιστικότητα να υπερασπιστούμε το δικαίωμά μας στη διαδήλωση και την απεργία κόντρα στη λογική που στοχοποιεί εμάς και τα δικαιώματά μας.

Δείξαμε, όμως, και τη διάθεσή μας να στριμώξουμε τις επίσημες συνδικαλιστικές ηγεσίες που «ξεβολεύονται» και ενοχλούνται όταν βγαίνουμε στους δρόμους, έξω από τα προκαθορισμένα καλούπια που μας έχουν βάλει, ειδικά όταν δείχνουμε ότι μπορούμε να τους ξεπεράσουμε και να ανανεώσουμε την ελπίδα μας για ένα καλύτερο αύριο.

Είναι πολύ σημαντικές παρακαταθήκες όλα αυτά και ας μην τις υποτιμάμε. Γιατί αυτό είναι το πραγματικό νόημα της απεργίας και έτσι μπορεί να φέρει και νίκες. Βρισκόμαστε μπροστά σε ένα παρατεταμένο πόλεμο και κάθε φορά που μας δίνεται η ευκαιρία πρέπει να δείχνουμε με ξεκάθαρο τρόπο τις αγωνιστικές μας διαθέσεις, να παίρνουμε κουράγιο από αυτό και να συνεχίζουμε μέχρι τη νίκη.