«Η αγορά είναι αποτελεσματική, αλλά δεν έχει ούτε εγκέφαλο, ούτε καρδιά»

Paul Samuelson, Νομπελίστας οικονομολόγος
Μπήκαμε στην προεκλογική περίοδο και η παγίδα του αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης είναι πλέον σε εφαρμογή. Η συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ - ΝΔ μετουσιώνεται στην πιο απροκάλυπτη μορφή της, με τη δημιουργία στρατοπέδων συγκέντρωσης για μετανάστες. Μετά από τόσο καιρό, ποιο είναι το αποτέλεσμα της μεταναστευτικής τους πολιτικής; Αφού άφησαν, επί χρόνια, να γιγαντωθεί το φαινόμενο, τώρα υπό την απειλή της εκλογικής καταβύθισης, σπεύδουν σε σπασμωδικές κινήσεις, που, εννοείται, δεν λύνουν το πρόβλημα.

Η ανυπαρξία μεταναστευτικής πολιτικής, αλλά και η συνολικότερη έλλειψη αντιμετώπισης ενός τόσο σοβαρού ζητήματος, οδηγεί στο μάντρωμα μιας πολύ μικρής μερίδας των αλλοδαπών, με το γελοίο επιχείρημα ότι έτσι θα ανακοπεί η άνοδος της φασιστικής Χρυσής Αυγής.

Τα προβλήματα της κοινωνίας μας είναι τόσο μεγάλα που καθιστούν ασήκωτο το βάρος της καθημερινότητάς μας.

Ξαφνικά συνειδητοποιούμε ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο και ότι η ανασφάλεια έχει κυριεύσει όλους τους τομείς της ζωής μας.

Ο καπιταλισμός, στους σπασμούς της κρίσης του, φορτώνει με δεινά το λαό. Το κεφάλαιο προχωρά ακάθεκτο στην πιο βίαιη και άγρια επίθεση στις δυνάμεις της εργασίας, με τους τεχνοκράτες και τους μεγαλοτραπεζίτες να αναλαμβάνουν τα ηνία αυτού του χρεοκοπημένου συστήματος. Οι αστοί πολιτικοί αναλαμβάνουν ρόλο διαχειριστή-εντολοδόχου και υπηρέτη, στην πιο δουλική τους μορφή.

Από την άλλη πλευρά, μια ολόκληρη κοινωνία εθελοτυφλεί, μεταθέτοντας  τα κοινωνικά δεινά που υφίσταται, στο πράγματι εκρηκτικό ζήτημα της μετανάστευσης. Αλλά αυτό δεν ήρθε εξ ουρανού. Γιγαντώθηκε με τον πολυετή στρουθοκαμηλισμό των κυβερνώντων και την άγρια οικονομική όσο και πολιτική εκμετάλλευση, που τώρα ενισχύει τις φασιστικές αποφύσεις.

Η ιστορία διδάσκει; Μάλλον δεν θέλουν να την ακούσουν και στον πανικό τους να σώσουν ένα σύστημα που οδεύει νομοτελειακά στο τέλος του, χρησιμοποιούν τις αρνητικές της εκφάνσεις, για να ισχυροποιήσουν την εδραίωσή τους.

Ο εχθρός του συστήματος δεν είναι ο μετανάστης, αλλά ο αδύναμος πολίτης του κόσμου. Απλά το σύστημα χρησιμοποιεί με αδίστακτο τρόπο τον μετανάστη για να ξεπεράσει τα αδιέξοδά του και να χειραγωγήσει τις μάζες. Γιατί ο μετανάστης, μπορεί συλλήβδην (ρατσιστικά και απάνθρωπα) να θεωρείται αντικείμενο, παραπέμποντας στην εξίσωση μετανάστης ίσον φορέας εγκληματικότητας, αλλά παραγνωρίζουμε το γεγονός ότι ήδη ένα τεράστιο ποσοστό της ελληνικής κοινωνίας, αποτελείται από μετανάστες. Και χρήσιμο είναι, μέσα στην παραζάλη των προβλημάτων μας και της –ενίοτε– φαιής προπαγάνδας, να μην ξεχνάμε ότι πρόσφατα, δύο νέοι Πακιστανοί μετανάστες, ο 18χρονος Χαμαγιού Ανουάρ και ο 32χρονος Βακάρ Αχμέντ, έχασαν τη ζωή τους στην προσπάθεια να απεγκλωβίσουν από αυτοκίνητο, που είχε ανατραπεί επάνω στις γραμμές του τραίνου, ένα ζευγάρι ηλικιωμένων στο Κρυονέρι Αττικής. Μπορούσαν να αδιαφορήσουν. Μπορούσαν να εγκαταλείψουν την προσπάθεια, όταν πλησίαζε το τραίνο. Έμειναν προσπαθώντας μέχρι το τέλος. Και αυτοθυσιάστηκαν! Στήθηκε έρανος για να μαζευτούν τα χρήματα και να μεταφερθούν οι σοροί τους στην πατρίδα τους!..

Ας αναμετρήσουμε, λοιπόν, τον ανθρωπισμό μας και ας μετατρέψουμε την οργή μας σε πολιτική πράξη, ώστε να αποδεκατίσουμε πολιτικά, τα ανδρείκελα που μας εξουσιάζουν.

Παναγιώτης Τζίνος