Εικόνες από τα «γραμμένα» πρακτικά μιας Έκτακτης Γενικής Συνέλευσης


Δοξάστε με!


Κόντευε να στοιχειώσει η έκτακτη γενική συνέλευση (κατόπιν συλλογής 136 υπογραφών) με θέμα «Ενημέρωση- συζήτηση σχετικά με την τροποποίηση του Οργανισμού του Εθνικού Τυπογραφείου». Εν τέλει, 2 μήνες (!) μετά την κατάθεση των υπογραφών, εδέησε να πραγματοποιηθεί στις 25 Νοεμβρίου 2008.

Κατ’ αρχήν η εικόνα της συνέλευσης από πλευράς συμμετοχής συναδέλφων (ιδίως από τους συνυπογράψαντες το αίτημα), ήταν απογοητευτική. Και για τούτο ο κάθε υπογράφων φέρει την ευθύνη της υπογραφής του.

Και επειδή η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται, οι απαξιωτικές διαθέσεις από μέρους του προεδρείου (προέδρου και γραμματέα) ήταν εξαρχής ξεκάθαρες.

Με την έναρξη της διαδικασίας, η πρώτη κουβέντα του προέδρου, με περιφρονητική ικανοποίηση, ήταν ότι «από τους 130 υπογράψαντες παρίστανται μόνο 30» και γι’ αυτό, προφανώς, φρόντισε να μην κρατηθούν ούτε πρακτικά. Κι ας λέει το καταστατικό του Συλλόγου ότι τηρούνται όλες οι διαδικασίες που ακολουθούνται σε κάθε συνέλευση.

Παρότι το θέμα της έκτακτης γενικής συνέλευσης αφορούσε αποκλειστικά την τροποποίηση του Οργανισμού και παρά το ολιγάριθμο των παρισταμένων, εν τούτοις ο πρόεδρος του ΣΠΕΤ δεν έχασε την ευκαιρία να ξεκινήσει αμέσως έναν μονόλογο «ενημέρωσης» για 15 και πλέον λεπτά της ώρας (λες και δεν έφταναν οι επισκέψεις του τις προηγούμενες μέρες «από γραφείου εις γραφείον»), που αφορούσε στην αύξηση του επιδόματος και στην –προς το παρόν– αποτροπή της κατάργησης των δημοσιεύσεων των εταιρειών από το Εθνικό Τυπογραφείο. Κρίσιμης σημασίας και τα δύο θέματα, αλλά εδώ δεν επρόκειτο για ενημέρωση. Επρόκειτο για ένα απροσχημάτιστο αντιπερισπασμό στο κεντρικό θέμα και ασύστολη χρησιμοποίηση της γενικής συνέλευσης για άσκηση προπαγάνδας.

Με ύφος περίπου προσβεβλημένου σωτήρα που κουράστηκε να μας σώζει, ο πρόεδρος του ΣΠΕΤ, άρχισε να απαριθμεί με εξουσιαστική έπαρση το τι τραβάει. Όλα σε πρώτο πρόσωπο: έτρεξα, ίδρωσα, «εγγυώμαι»… Άλλος δεν υπήρχε. Ούτε, φυσικά, διοικητικό συμβούλιο υπήρχε… Τα λεγόμενά του στην ίδια ακριβώς ρότα των όσων, μεταξύ αστείου και σοβαρού, πλασάρει ακούραστα στους χώρους: «Όσο υπάρχει ο πρόεδρος, μη φοβάστε τίποτα»!

Τροποποίηση … ατροποποίητη

Κάποτε τελείωσε η «ενημέρωση» και ήρθε η ώρα να συζητηθεί το πραγματικό θέμα της έκτακτης συνέλευσης: Η τροποποίηση του Οργανισμού.

Αντί ο πρόεδρος να προβεί σε μια στοιχειώδη ενημέρωση, ως όφειλε, προς το Σώμα γύρω από τη προωθούμενη τροποποίηση, ανέφερε ότι όσα προτείνονται στην τροποποίηση καλώς προτείνονται και «αυτοί που προκάλεσαν τη συνέλευση ας εισηγηθούν, ας πουν ό,τι έχουν να πουν». Οι ζητούντες ενημέρωση όφειλαν να κάνουν εισήγηση; Ας είναι.

Ως ένας από τους προκαλέσαντες (και συνυπογράψαντες) την έκτακτη γενική συνέλευση, έλαβα το λόγο. Αναφέρω μόνο επιγραμματικά:

* Παρότι συμφωνούμε σε μια σειρά από ρυθμίσεις που έπρεπε να γίνουν και εμπεριέχονται στην

τροποποίηση, η κύρια και κρίσιμης σημασίας διαφωνία επί της ουσίας, είναι η δημιουργία μιας νέας Διεύθυνσης υπό την ονομασία «Προεκτύπωσης». Πέρα από την παγκόσμια πρωτοτυπία της ονομασίας της, η νέα διεύθυνση, θα δυσκολέψει τεμαχίζοντας ακόμα περισσότερο την ήδη προβληματική ροή εργασίας παρά θα την διευκολύνει. Αλλά το Εθνικό Τυπογραφείο, εν όψει μάλιστα του γνωστού και σοβαρού προβλήματος με το Υπ. Ανάπτυξης και το χρόνο δημοσιεύσεων των εταιρειών, έχει άμεση ανάγκη να συντομεύσει τις δημοσιεύσεις.

Με τη νέα διεύθυνση όχι μόνο δεν επιτυγχάνεται αυτός ο στόχος αλά αντίθετα θα απομακρυνθεί ακόμα περισσότερο. Γιατί;

Διότι τη νέα Διεύθυνση δεν την υπαγόρευσαν κάποιες παραγωγικές ανάγκες αλλά εφευρέθηκε ως κάδρο μόνο και μόνο για να χωρέσουν ένας νέος Διευθυντής και μερικοί προϊστάμενοι σε βάρος της παραγωγικής διαδικασίας.

* Σε ό,τι αφορά τις τεχνικές παρατηρήσεις επί του Σχεδίου Τροποποίησης, επεσήμανα ότι σε δυο

διαφορετικές Διευθύνσεις (Προεκτύπωσης και Προγραμματισμού Παραγωγής) υπήρχαν αντίστοιχα τμήματα με ίδια ονομασία («Εισαγωγής Στοιχείων Δημοσιευμάτων στο Ολοκληρωμένο Πληροφοριακό Σύστημα»), όπου στο μεν της Δ/νσης Προεκτύπωσης περιγράφονταν οι αρμοδιότητες στο δε της Δ/νσης Προγραμματισμού δεν περιγράφονταν οι αρμοδιότητες!

– Στη Δ/νση Τεχνικής Υποστήριξης υπήρχαν δύο διαφορετικά τμήματα με την ίδια ονομασία!

– Στο Σχέδιο τροποποίησης προστίθεται 1 θέση στην κατηγορία ΠΕ1 Διοικητικού- Οικονομικού. Για να καλυφθεί ποια ανάγκη;

Τι απάντησε στις παρατηρήσεις αυτές ο πρόεδρος του ΣΠΕΤ; «Όλα αυτά έχουν διορθωθεί»! Λόγια του αέρα. Αφού, όπως αποδείχθηκε, ουδέν είχε διορθωθεί. Αντίθετα, το Σχέδιο τροποποίησης του Οργανισμού είχε κατά το ήμισυ υπογραφεί με τα λάθη να φιγουράρουν φαρδιά πλατιά! Την επομένη, μάλιστα, της συνέλευσης αναζητούνταν οι επισημάνσεις μου (αφού πρακτικά δεν είχαν τηρηθεί!) για να διορθωθούν τα λάθη. Γι’ αυτό, αντί να αποσταλεί το Σχέδιο προς το Υπουργείο Οικονομικών για να συνυπογραφεί από τον αρμόδιο Υφυπουργό, επανυποβλήθηκε εξ αρχής, αλλά διορθωμένο, προς το Υπουργείο Εσωτερικών!

Επομένως, είχαμε θέσεις και επιχειρήματα, με τη διαφορά ότι ζητούσαμε να ακουστούν από τους συναδέλφους και όχι να τα απευθύνουμε «εις ώτα μη ακουόντων».

….Και για τη νέα Διεύθυνση;

Όσο για τη σύσταση της επίμαχης νέας Διεύθυνσης, η απάντηση ήταν ότι δημιουργείται για το συμφέρον των συναδέλφων και ότι «και 300 προϊστάμενοι αν μπορούσαν να γίνουν, καλώς να γίνονταν».

Είναι χαρακτηριστικό ότι για να δικαιολογήσει τη δημιουργία της Δ/νσης Προεκτύπωσης, ο πρόεδρος του ΣΠΕΤ, επικαλέστηκε τη σύσταση της Δ/νσης Πληροφορικής στον (ισχύοντα σήμερα) Οργανισμό που συστάθηκε το 1996!

Τι σχέση έχουν αυτά τα δύο; Όση και ο φάντης με το ρετσινόλαδο. Τότε, η Πληροφορική είχε εισβάλει με άλματα σε όλα τα στάδια της Τυπογραφίας και ορθότατα προβλέφθηκε η σύσταση αντίστοιχης Διεύθυνσης. Σήμερα, η προωθούμενη Δ/νση Προεκτύπωσης, υπαγορεύεται μόνο από την… τέχνη του βολέματος.

Και ως κερασάκι στην τούρτα ακούστηκε το «ακαταμάχητο» επιχείρημα ότι σε άλλες υπηρεσίες προωθούνται και ψηφίζονται αλλαγές Οργανισμών ερήμην των εργαζομένων. Άρα, υπάρχουν και χειρότερα… Δηλαδή, εδώ μας κάνουν και χάρη;

Γραμματέας «άφωνος ιχθύς»

Όσο για τον παρακαθήμενο του προέδρου γραμματέα του ΣΠΕΤ, ο οποίος κατά το μεγαλύτερο μέρος της διαδικασίας είχε πιει το αμίλητο νερό, ανέφερε για την αφεντιά μου ότι «ο Θεοδόσης είναι καλός στα γραφειοκρατικά, ενώ εμείς αγωνιζόμαστε για την ουσία»! Αναρωτήθηκε γιατί τόσος θόρυβος αφού, όπως είπε, πρόκειται μόνο για μερική τροποποίηση και όχι για νέο Οργανισμό. Και φυσικά, συντονισμένος στο ίδιο μήκος κύματος με τον πρόεδρο, υπογράμμισε ότι η τροποποίηση είναι προς το συμφέρον των συναδέλφων.

Συμπερασματικά: Ποια συνδικαλιστική δεοντολογία και πρακτική οδηγεί το αυτονόητο δικαίωμα ευρείας ενημέρωσης και συναπόφασης των συναδέλφων να μετατρέπεται σε Γολγοθά διεκδίκησης; Απ’ αυτόν τον ολισθηρό και επικίνδυνο δρόμο ανοίγει συνήθως η πόρτα του αυταρχισμού. Και, δυστυχώς, ανοίγει πάνω στο δικό μας έλλειμμα συλλογικότητας.

Ν. Φεξούλης