Εδώ και 15 περίπου χρόνια, τα προβλήματα λειτουργίας του ΤΑΠΕΤ, μεγαλύτερα ή μικρότερα, με οξύνσεις ή υφέσεις, δεν έλειψαν.
Το Ταμείο, από άβατο κάποτε με κλειστές πόρτες, έχει μετατραπεί εδώ και χρόνια σε πεδίο ατέρμονων – δικαστικών κυρίως – περιπετειών, που ακατάπαυστα υποσκάπτουν – εντός και εκτός – την ομαλή λειτουργία του.
Οι πρωταγωνιστές γνωστοί και μη εξαιρετέοι. Σε αντιδιαστολή, η συντριπτική πλειοψηφία των μελών ή τελεί εν αγνοία (και γι’ αυτό φέρουν ευθύνη οι εκάστοτε διοικήσεις) ή ακούγοντας σπερμολογίες, που επιτείνουν τη σύγχυση, αναμένουν παθητικά πότε θα λάβουν τις δικαιούμενες παροχές, αδιαφορώντας για τα διαμειβόμενα στο προσκήνιο ή το παρασκήνιο.
Σε κάθε περίπτωση, αντί τα μέλη του ΤΑΠΕΤ να ενημερώνονται υπεύθυνα, έχοντας επίγνωση και καθοριστικό ρόλο στην αντιμετώπιση των προβλημάτων, ώστε και τα εκάστοτε Δ.Σ. να μην φέρουν στους ώμους τους το φθοροποιό βάρος των δικαστικών και γραφειοκρατικών μαραθωνίων, αφήνονται θεατές, που ερήμην τους κάποιοι παίζουν ιδιοτελή διαλυτικά παιχνίδια, ενώ άλλοι πλασάρονται ως οιονεί σωτήρες.
Και ο Γολγοθάς συνεχίζεται κάθε φορά με νέες δικαστικές κλήσεις και απανωτές εισαγγελικές παραγγελίες. Αλλά και οργιώδες παρασκήνιο.
ΩΣ ΠΟΤΕ; ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ;
Αν και έχουμε άποψη, δεν είναι του παρόντος μια τέτοια ανάλυση.
Το σίγουρο είναι ότι το ΤΑΠΕΤ δεν μπορεί να συνεχίσει να λειτουργεί διαρκώς υπονομευόμενο. Και μπορεί μεν τη διοικητική ευθύνη και το βάρος των χειρισμών να την φέρουν τα μέλη του εκάστοτε ΔΣ του Ταμείου, αλλά η συνευθύνη ανήκει στο σύνολο των μελών. Και πρέπει στο εξής να αναληφθεί.
Από τη άλλη πλευρά, τα τελευταία χρόνια, ενώ έγιναν σοβαρά βήματα λειτουργικής βελτίωσης του Ταμείου με μηχανοργάνωσή του, εν τούτοις η γραμματειακή του υποστήριξη υστερεί. Γι’ αυτό χρειάζεται άμεση αναβάθμιση, ώστε να ανταποκρίνεται πλήρως στις ποικιλόμορφες ανάγκες του Ταμείου.
Για όλα τούτα δεν αρκούν επισημάνσεις και ευχές. Έχουν εξαντληθεί προ πολλού. Έφτασε πια ο κόμπος στο χτένι. Προτού κινδυνεύσουμε να υποστούμε τα χειρότερα, κατά τη γνώμη μας, απαιτείται η άμεση πρακτική ενεργοποίηση όλων μας.
Γι’ αυτό προτείνουμε στο ΔΣ του Ταμείου, ως κατ’ αρχήν ενέργεια, τη σύγκληση έκτακτης ενημερωτικής ΓΣ όλων των μελών, αμέσως μετά τη θερινή περίοδο, όπου στην ανοιχτή διαδικασία ενώπιον του σώματος, θα πέσουν μάσκες, θα φωτιστούν ρόλοι, ενέργειες και πτυχές, που είναι αδύνατο να χωρέσουν και δεν αρμόζει να εκτεθούν σε ένα σημείωμα, όπως το παρόν.
Απέναντι στον χρόνιο βραχνά, η μόνη απάντηση είναι: Ως εδώ και μη παρέκει.
2/2004
