Γλωσσάριο
Τη βικτοριανή εποχή δεν μπορούσες να αναφέρεις τη λέξη παντελόνια μπροστά σε μια δεσποινίδα. Στις μέρες μας ορισμένα πράγματα δεν είναι σωστό να λέγονται δημοσίως:
Ο καπιταλισμός φέρει το καλλιτεχνικό όνομα τις οικονομίας της αγοράς.
Ο ιμπεριαλισμός λέγεται παγκοσμιοποίηση.
Τα θύματα του ιμπεριαλισμού λέγονται χώρες υπό ανάπτυξη, που είναι σαν να αποκαλείς τους νάνους, παιδιά.
Ο οπορτουνισμός λέγεται πραγματισμός.
Η προδοσία λέγεται ρεαλισμός.
Η φτώχια λέγεται στέρηση ή στενότητα και οι φτωχοί, άνθρωποι με ανεπαρκής πόρους.
Η απομάκρυνση των φτωχών παιδιών από το εκπαιδευτικό σύστημα είναι γνωστή με το όνομα σχολική λιποταξία.
Το δικαίωμα του αφεντικού να απολύει τους εργάτες χωρίς αποζημιώσεις ή εξηγήσεις λέγεται ευελιξία της αγοράς εργασίας.
Η επίσημη γλώσσα αναγνωρίζει τα δικαιώματα των γυναικών ως δικαιώματα μειονοτήτων, λες και ο μισός αρσενικός πληθυσμός της ανθρωπότητας είναι η πλειονότητα.
Αντί για στρατιωτική δικτατορία, λέμε μεταβατική κυβέρνηση.
Τα βασανιστήρια λέγονται παράνομος καταναγκασμός ή φυσικές και ψυχολογικές πιέσεις.
Όταν οι κλέφτες είναι από καλή οικογένεια δεν είναι κλέφτες αλλά κλεπτομανής.
Η λεηλασία των δημοσίων αποθεμάτων από διεφθαρμένους πολιτικούς φέρει το όνομα αθέμιτος πλουτισμός.
Τα εγκλήματα που διαπράττουν τα αυτοκίνητα καλούνται ατυχήματα.
Όταν θέλουμε να πούμε τυφλοί, λέμε μη διορατικοί.
Οι μαύροι είναι έγχρωμοι.
Όπου δεις μακρόχρονη και επάρατος ασθένεια, πρέπει να διαβάζεις καρκίνο ή AIDS.
Αιφνίδια ασθένεια σημαίνει καρδιακή ανακοπή.
Ποτέ δε λέμε θάνατος, λέμε μοιραίο.
Δεν είναι νεκροί όσοι εξοντώνονται στις επιχειρήσεις: οι νεκροί της μάχης είναι απώλειες και οι απλοί πολίτες που σκοτώνονται, χωρίς να φταίνε σε τίποτε, είναι παράλληλες ζημιές.
Το 1995, όταν η Γαλλία έκανε τις πυρηνικές εκρήξεις στο Νότιο Ειρηνικό, ο πρέσβης τής Γαλλίας στη Νέα Ζηλανδία δήλωσε: «Δε μου αρέσει η λέξη βόμβα. Δεν είναι βόμβες. Είναι μηχανισμοί που εκρήγνυνται».
Convinir (Συμβίωση) ονομάζονται κάποιες συμμορίες που δολοφονούν ανθρώπους στην Κολομβία, υπό την προστασία και τη κάλυψη του στρατού.
Dignidad (Αξιοπρέπεια), ήταν το όνομα ενός από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης της χιλιανής δικτατορίας και Libestad (Ελευθερία) λεγόταν η μεγαλύτερη φυλακήτης δικτατορίας της Ουρουγουάης.
Paz y Justica (Ειρήνη και Δικαιοσύνη) ονομάζεται η παραστρατιωτική ομάδα που γάζωσε πισώπλατα το 1997 σαράντα πέντε αγρότες, σχεδόν όλοι τους γυναίκες και παιδιά, που προσεύχονταν σε μια εκκλησία του Ακτεάλ στην Τσιάπας.
Απόψεις / Ι
Κατά την άποψη της κουκουβάγιας, της νυχτερίδας, του μποέμ και του κλέφτη, το σούρουπο είναι η ώρα του πρωινού.
Η βροχή είναι κατάρα για τον τουρίστα και χαρμόσυνη είδηση για τον αγρότη.
Στα μάτια των ιθαγενών των νησιών της Καραϊβικής ο Χριστόφορος Κολόμβος, με την κόκκινη βελούδινη κάπα του και το καπέλο του με τα φτερά, ήταν ένας παπαγάλος πελώριων διαστάσεων.
Απόψεις /ΙΙ
Κατά την άποψη του Νότου, το καλοκαίρι του Βορρά είναι χειμώνας.
Κατά την άποψη του σκουληκιού, ένα πιάτο μακαρόνια είναι ένα όργιο.
Όπου οι ινδουιστές βλέπουν μια ιερή αγελάδα, άλλοι βλέπουν ένα μεγάλο χάμπουγκερ.
Κατά την άποψη του Ιπποκράτη, του Γαληνού, του Μαϊμονίδη και του Παράκελσου υπήρχε μια ασθένεια που την έλεγαν δυσπεψία, αλλά δεν υπήρχε ασθένεια που να τη λένε πείνα.
Ο Τότο Ζάουγκ, που γύρναγε με το ίδιο ρούχο χειμώνα καλοκαίρι, ήταν άξιος θαυμασμού κατά την άποψη των γειτόνων του στο χωριό Καρδόνα:
- Ο Τότο δεν κρυώνει ποτέ – έλεγαν.
Εκείνος δεν έλεγε τίποτα. Κρύωνε, αλλά δεν είχε πανωφόρι.
*Από το βιβλίο του Eduardo Galeano, Patas arriba.
Για την αντιγραφή Γιώργος Τσίπης.
