Τα εν οίκω και… εν δήμω

  • Επιζητούμε και παλεύουμε για κατακτήσεις, αλλά όχι με αντίτιμο την υποταγή μας. Όταν το αντεργατικό «τσουνάμι» έρχεται καταπάνω σου, όταν η τάξη όπου ανήκεις πολιορκείτε ασφυκτικά με κίνδυνο να υποστεί μια ανεπανόρθωτη ιστορική ήττα, τότε παίρνεις το «τυράκι» σου και το βουλώνεις ευχαριστώντας; Μας έρχεται στο νου ο αισιώπειος μύθος: Ένα αγροτόπαιδο, καθώς έψηνε σαλιγκάρια, αυτά τσιτσίριζαν στη φωτιά. Οπότε τα ρώτησε: «Των οικίων υμών εμπιμπραμένων αυτοί άδετα;». Που στα νεοελληνικά μεταφράζεται: Τα σπίτια σας καίγονται κι εσείς τραγουδάτε; Μήπως σε λίγους μήνες τραγουδάμε από «ευτυχία», όπως τα σαλιγκάρια του μύθου;
  • Αλήθεια έχουμε διερωτηθεί πόσες κοινωνικές και «πολιτιστικές» εκδηλώσεις έχει κάνει ο Σύλλογος αυτή τη χρονιά; Τις απαρίθμησε ο Πρόεδρος του Συλλόγου στον απολογισμό της 21ης Ιουνίου 2005. Καλές είναι κι αυτές, στο βαθμό που φέρνουν τους συναδέλφους πιο κοντά και ψυχαγωγούν, αλλά αυτός πρέπει να είναι ο ρόλος ενός σωματείου εργαζομένων; Απαντούν αυτού του είδους οι εκδηλώσεις στα πραγματικά προβλήματα των εργαζόμενων στο Εθνικό Τυπογραφείο; Ή αναπαράγουν το γνωστό «άρτον και θεάματα»;
  • Τι σημαίνουν, άραγε, οι δηλώσεις του Γραμματέα του Συλλόγου περί δήθεν «στημένων ερωτήσεων» στην ολομέλεια της Διεύθυνσης Εκτυπώσεων-Βιβλιοδεσίας; Πώς να εισπράξουμε τις απειλές περί υπαλλήλων που «έβαλαν μ’ αυτό τον τρόπο το κεφάλι τους στο ντορβά»; Όταν μπερδεύονται οι ρόλοι τι να σου κάνει κι ο συνάδελφος… Μπορεί προς στιγμή να διχάζεται, αλλά στο τέλος γέρνει προς το διευθυντιλίκι.
  • Η ΓΣΕΕ θα ιδρύσει, λέει, Ακαδημία Εργασίας που «θα εκπαιδεύσει τους Έλληνες συνδικαλιστές και θα βελτιώσει τη διαπραγματευτική τους δεινότητα». Κι εμείς νομίζαμε ότι θα μάθαιναν στους συνδικαλιστές πώς να αγωνίζονται (αν αυτό διδάσκεται στα θρανία της θεωρίας και όχι στους δρόμους του αγώνα). Δυστυχώς, ο πολύπαθος εργαζόμενος, μέλλει να ζήσει στο πετσί του κι αυτή την «επιστήμη». Θα ‘χει στο σβέρκο του κι εργατοπατέρες με πτυχίο.

5/2005