Τα εν οίκω και… εν δήμω

  • Και να που με το νέο Νόμο 3260/2004 ο Υπουργός Εσωτερικών έπρεπε να ορίσει τρεις Διευθυντές – μέλη του Υπηρεσιακού Συμβουλίου και τα κουκιά δεν έβγαιναν… Είναι και ο Νόμος 2839/2000 περί υποχρεωτικής συμμετοχής και των δύο φύλων (στην προκειμένη περίπτωση των γυναικών), σε ποσοστό 1/3 στα υπηρεσιακά συμβούλια. Ήρθαν και δυο αρνήσεις από δυο υποψήφιες συναδέλφους που, προς τιμήν τους, αν και χωρίς την κάλυψη των δύο μεγάλων παρατάξεων, γύρισαν τη πλάτη στις σειρήνες και έτσι το πράγμα προσωρινά σκάλωσε, τροφοδοτώντας τη διαδρομολογία… Στο τέλος, βέβαια, η σούπα μαγειρεύτηκε.
  • Αυτά δεν είναι τίποτα μπροστά στον «πόλεμο χαρακωμάτων» που ξέσπασε στο χώρο της εκπαίδευσης με διευθυντές να κρίνονται και να αλλάζουν σε χρόνο ρεκόρ και οργισμένα μέλη της ΔΑΚΕ να τα σπάνε διαφωνώντας με τις «μαλακές» επιλογές της Υπουργού.
  • Μήπως τελικά από τις πρόσφατες κρίσεις στο Εθν. Τυπογραφείο ευνοούνται οι μικρές παρατάξεις και δεν το ξέραμε; Γιατί τελικά όλοι διαμαρτυρόμενοι φέρονται να είναι…
  • Και παρεμπιπτόντως, για μην ξεγελιόμαστε, η «υποχρεωτική» εκπροσώπηση και των γυναικών σε ποσοστό 1/3 στα υπηρεσιακά συμβούλια δεν είναι παρά μια προσπάθεια να δοθεί άλλοθι ισότητας σε ένα σύστημα που θέλει τις γυναίκες να αποτελούν μια από τις περισσότερο εκμεταλλευόμενες κατηγορίες εργαζομένων με τα μεγαλύτερα ποσοστά ανεργίας και τις χαμηλότερες αμοιβές.
  • Αλήθεια συνάδελφοι επικεφαλής της ΠΑΣΚ κάνετε την αυτοκριτική σας όταν αναφέρετε ότι επί ημερών σας ήταν «μερική» ενώ σήμερα είναι «ολική» η ισοπέδωση της αξιοκρατικής αξιολόγησης των συναδέλφων; (όπως λέμε δηλαδή «ολίγον ή πολύ έγκυος»;…). αυτοκριτική με το ένα μάτι κλειστό; Γιατί δεν βλέπουμε να στέκεστε το ίδιο αυτοκριτικά, αλλά μάλλον με επιλεκτική μνήμη, όταν αναφέρεστε σε κρίσεις «με μοναδικό κριτήριο τις πολιτικές επιλογές, ενέργειες από κάθε άποψη πολιτικά απαράδεκτες» ή όταν διαμαρτύρεστε που η «εκτελεστική εξουσία προσπαθεί να πείσει την κοινωνία ότι για όλα φταίει ο κρατικός μηχανισμός (δηλαδή οι υπάλληλοι)». Όσο κι αν ψάξουμε πίσω από τα γραφόμενα σας (γιατί με την κοινή λογική χρειαζόμαστε διερμηνέα) δεν πήραμε κάποια απάντηση στην κριτική που ακούσαμε κάποια απάντηση στην κριτική που ασκήσαμε περί επανάληψης του ίδιου σκηνικού του κομματικού και πελατειακού κράτους της ΠΑΣΟΚοκρατίας. Κάτι περί διαγραμμάτου εκφράσεις όπως «δακρύβρεχτες» πολιτικοσυνδικαλιστικών ή προσωπικών κινήσεων» με «αδιέξοδη πολιτικο-συνδικαλιστική θολούρα», μάλλον «τρικυμία εν κρανίω» προδίδουν. Εμείς, παντώς, ούτε προσωπική κίνηση αποτελούμε, αλλά και πληθώρα καθαρότητας πολιτικών θέσεων διαθέτουμε. Κι εκείνο το αμίμητο «καμιά καρέκλα, ιδιοτέλεια και προσωπική επιδίωξη δεν μας επηρεάζει στην πολιτική και συνδικαλιστική μας πρακτική και δράση», τι το θέλατε; Μάλλον για να γελάσει κάθε πικραμένος. Άντε σύντροφοι και καλούς αγώνες!

3/2004