Ένας χρόνος μνημόνιο- Ένας χρόνος υποτέλειας

23 Απριλίου 2010: Ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου με φόντο το ακριτικό Καστελόριζο ανακοινώνει την ένταξη της Ελλάδας στο Μηχανισμό Στήριξης.

3 Μαΐου 2010: Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ υπογράφει το «Μνημόνιο Διευκόλυνσης».

8 Μαΐου 2010: Υπογράφεται η «Σύμβαση Δανειακής Διευκόλυνσης» στην οποία και περιέχονται πρωτοφανούς σκληρότητας μέτρα και για πρώτη φορά χώρα παραιτείται «αμετακλήτως και άνευ όρων» από κάθε ασυλία εθνικής κυριαρχίας. Δεσμεύεται το σύνολο της δημόσιας περιουσίας της Ελλάδας (ακίνητης, κινητής, χρηματικής, αξιογράφων και άλλων δικαιωμάτων, πηγών επίγειου, υπόγειου και υποθαλάσσιου πλούτου κλπ.) υπέρ των δανειστών των Συμβάσεων Δανεισμού και απέναντι σε κάθε δανειστή του παρελθόντος ή του μέλλοντος. Εκχωρείται στους δανειστές το δικαίωμα εφόσον συμφωνήσουν όλοι, να μεταβιβάσουν τα δικαιώματά τους από τις Συμβάσεις Δανεισμού, σε τρίτους (εταιρεία, οργανισμό, κράτος κ.λπ.). Σε μια νύχτα λεόντειες διατάξεις έδεσαν χειροπόδαρα το χώρα και το λαό της και για όλα αυτά αρκούσε και μόνο η υπογραφή του Υπερυπουργού Οικονομικών.

Αποτέλεσμα: το έλλειμμα εκτοξεύτηκε στο 10,5% (πρόσφατα στοιχεία Eurostat), ενώ ο στόχος ήταν 8,1%. Η ύφεση από 0,7% το πρώτο τρίμηνο του 2010, βρέθηκε στο 6,6% το τελευταίο του ίδιου έτους. Η κατανάλωση παρουσίασε μείωση 4,9% και η ανεργία αύξηση στο 15,9% τον Φεβρουάριο του 2011.

Μέτρα- μέτρα παντού

Οι εργασιακές σχέσεις καταλύθηκαν, οι μισθοί στον ιδιωτικό τομέα μειώθηκαν μέσω των «νέων» επιχειρησιακών και ατομικών συμβάσεων, και με τη νέα Εθνική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας που υπέγραψε η ΓΣΕΕ, αυξήθηκε το ποσοστό των ανά μήνα απολύσεων στο 5%, περιορίστηκε η υπερωριακή εργασία και μειώθηκε ο κατώτερος μισθός για τους νέους κατά 20%.

Μειώθηκαν τα εισοδήματα στο δημόσιο (περικοπές επιδομάτων, μείωση 13ου και 14ου μισθού) και οι συντάξεις (τη στιγμή που το 70% των συνταξιούχων του ΙΚΑ λαμβάνει συντάξεις κάτω από 600 ευρώ το μήνα). Δημόσιοι φορείς και οργανισμοί καταργήθηκαν και συγχωνεύθηκαν, περιορίστηκαν οι προσλήψεις πέραν του 5:1 στο δημόσιο, νοσοκομεία και σχολεία υπολειτουργούν και απειλούνται με κλείσιμο και η αγορά ενέργειας απελευθερώθηκε. Και ακολουθεί νέο μισθολόγιο- πτωχολόγιο στο δημόσιο.

Παρατάθηκε ο εργάσιμος βίος με το νέο ασφαλιστικό νόμο, και νέοι εργαζόμενοι τρομοκρατημένοι, οδηγήθηκαν μαζικά στο οικονομικό περιθώριο με συντάξεις 800 και 1000 ευρώ. Οι επικουρικές συντάξεις απειλούνται και τα έσοδα των Ταμείων περιορίζονται επικίνδυνα και γονατίζουν κάτω από τα μέτρα λιτότητας και την ανεργία.

Το ήδη ψαλιδισμένο εισόδημα λεηλατήθηκε από τη νέα αύξηση της φορολογίας (αύξηση ΦΠΑ, αύξηση ειδικού φόρου κατανάλωσης) και τις αυξήσεις στα τιμολόγια ΔΕΚΟ. Τα «λουκέτα» εκτινάχθηκαν κατά 30%, επαγγέλματα και υπηρεσίες απελευθερώθηκαν με την, εν μέσω αντιδράσεων, ψήφιση του σχετικού νόμου. Ξεκίνησε η εφαρμογή του «Καλλικράτη» στους δήμους και μετατάξεις σε ΟΣΕ, ΤΡΑΙΝΟΣΕ και ΕΘΕΛ.

Μόνες ευνοημένες, και αυτή την περίοδο, οι τράπεζες που θα πάρουν άλλα 30 δισ. ενίσχυση και το ΔΝΤ με 500 εκατ. ευρώ κέρδη.

Εν τω μεταξύ, εν όψει νέου δανείου για τη διετία 2012-2013, συζητιέται νέο μνημόνιο που θα ξεκινά από νέα μείωση αποδοχών στο δημόσιο και θα καταλήγει σε απολύσεις, ιδιωτικοποιήσεις, υποχρεωτικές μετατάξεις, νέες περικοπές εισοδημάτων και επιδομάτων, αύξηση φόρων. Εγγύηση, η εκποίηση της δημόσιας περιουσίας ύψους 50 δισ. ευρώ, τεράστιο ποσό αν αναλογιστεί κάποιος ότι από το σύνολο των αποκρατικοποιήσεων της τελευταίας 20ετίας το δημόσιο εισέπραξε μόλις 12 δισ. ευρώ. Για τούτη τη δεύτερη επιδρομή, αναζητείται «συναίνεση». Αλλά «με ή χωρίς ευρύτερες πολιτικές συναινέσεις», όπως είπε ο πρωθυπουργός (ΝΕΤ, 28-5-2011), το νέο, επαχθέστερο, μνημόνιο έρχεται για να… σώσει και αυτό τη χώρα.