Μήπως είναι καιρός να γίνει η υπέρβαση;

Με αφορμή το εκλογικό αποτέλεσμα της 10ης Νοεμβρίου 2004 για την ανάμειξη εκπροσώπου του ΣΠΕΤ στην ΑΔΕΔΥ, θα επιχειρήσουμε να αναδείξουμε μια παράμετρο που, στις παγιωμένες συνδικαλιστικές αναμετρήσεις, δεν βγαίνει στην επιφάνεια.

Το γεγονός ότι η ΔΑΚΕ, για τους δικούς της λόγους, δε συμμετείχε σ’ αυτές τις εκλογές, οδήγησε στον απεγκλωβισμό δυνάμεων, με αποτέλεσμα να ενισχυθεί και η δική μας παράταξη. Γνωρίζουμε ότι αυτές οι ψήφοι προτίμησης των συναδέλφων, ξεπέρασαν κατά πολύ την εκλογική μας βάση. Αν και δεν έχουμε αυταπάτες, εκτιμούμε ότι το κρίσιμο στοιχείο, που αναδείχθηκε ελπιδοφόρα, είναι η δυνατότητα του σώματος των εργαζομένων να αποπαγιδευτεί από την πρόσδεση σε αντιεργατικές πολιτικές, κάνοντας την μεγάλη ανατροπή. Είναι η δυνατότητα να γυρίσουμε οριστικά τις πλάτες σε πολιτικές ελέγχου και στόμωσης του συνδικαλιστικού κινήματος. Να σπάσουμε την κυρίαρχη γραμμή της ταξικής ειρήνης. Η μεγάλη δύναμη υπέρβασης και εξόδου από το τέλμα βρίσκεται στο χέρι μας.

Υ.Σ.: Σύμφωνα με την «Δημοσιοϋπαλληλική Ενότητα», η μη συμμετέχουσα στις εν λόγω εκλογές ΔΑΚΕ «υποκίνησε τα μέλη της να στραφούν σε συγκεκριμένες παρατάξεις, τραγικό παράδειγμα της απόλυτης συναίνεσης, γεγονός που φάνηκε από το εκλογικό αποτέλεσμα» (ανακοίνωση της ΔΕ, 13-12-2004, με τίτλο «32ο Συνέδριο ΑΔΕΔΥ»).

Οι συνάδελφοι τη ΔΕ, αναμασώντας το γνωστό τροπάριο της αυτοανακηρυσσόμενης «μόνης εκτός συναίνεσης δύναμης», δεν διανοούνται να ψάξουν καμία άλλη πιθανότητα για το εκλογικό αποτέλεσμα, πέρα από την εύκολη και προσφιλή τους «εμηνεία» της συνωμοσιολογίας. Είναι ζόρι να κοιταχτεί κανείς στον καθρέφτη αντί να ξεσπά σε αφορισμούς περί «συνδικαλιστικής ηθικής». Τραγικό παράδειγμα της απόλυτης σύγχυσης.

Ν. Θεοδόσης

4/2005