Στην κορύφωση των εργατικών αγώνων, ο πρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ κ. Αλέκος Αλαβάνος κατέθεσε στη Βουλή πρόταση για διεξαγωγή δημοψηφίσματος για το ασφαλιστικό, πρόταση που υιοθετήθηκε από τις συνδικαλιστικές ομοσπονδίες της ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ. Από την επόμενη ημέρα κιόλας ξεκίνησε η κίνηση, κυρίως των συνδικαλιστών της ΠΑΣΚ, για τη συγκέντρωση υπογραφών. Με μια «πρεμούρα» και στροφή τελείως αναντίστοιχη των διαθέσεων που επέδειξε ο κόσμος το προηγούμενο διάστημα όταν εκδήλωνε με τον δυναμικότερο τρόπο την αντίθεσή του στο αντι-ασφαλιστικό τερατούργημα. όταν ΔΕΗ, Τράπεζες, ΟΤΑ έκαναν απεργίες διαρκείας και ΓΣΕΕ- ΑΔΕΔΥ προκήρυσσαν μονάχα μια στάση εργασίας και τρεις 24ωρες απεργίες. Αυτοί οι ίδιοι που ενώ μπορούσαν δεν έσπρωξαν την πάλη μέχρι το τέλος, ευνουχίζοντάς την με δημοψήφισμα, δικαστικές προσφυγές, πρόταση μομφής στην κυβέρνηση. Έτσι ξεστράτισαν στον εντυπωσιασμό, που επισκίασε το αντιασφαλιστικό τερατούργημα, οδηγώντας στο σταμάτημα των αγώνων. Με την πρόταση για δημοψήφισμα η αντιπολίτευση έριξε την «μπάλα στην εξέδρα». Σε μια εξέδρα, όμως, άδεια γιατί το πραγματικό γήπεδο δεν είναι προφανώς το θεσμοθετημένο γήπεδο όπου κυριαρχούν οι κανόνες του αντιπάλου. Είναι, το γήπεδο των αγώνων, εκεί που πραγματικά η όποια κυβέρνηση χάνει τη δύναμη της.
Είναι τουλάχιστον προκλητικό εν μέσω μεγάλων απεργιακών κινητοποιήσεων οι συνδικαλιστικές ηγεσίες ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ αντί να προτείνουν κλιμάκωση του αγώνα να «κινητοποιούνται» για τη συγκέντρωση υπογραφών προκειμένου να γίνει δημοψήφισμα!
Δεν είναι πρόκληση αυτοί οι ίδιοι, που ουσιαστικά «σύρθηκαν» πίσω από τις αγωνιστικές διαθέσεις του κόσμου και την πίεση της λαϊκής αγανάκτησης, στη συνέχεια να κινούνται με πρεμούρα για τη συγκέντρωση υπογραφών;
Τι αλήθεια εξυπηρετούσε αυτή η κίνηση; Να πείσει την κυβέρνηση ότι οι εργαζόμενοι είναι αντίθετοι στο αντιασφαλιστικό τερατούργημα που ψήφισε; Να δείξει ότι η κοινωνία διαφωνεί; Να δώσει βήμα στον ελληνικό λαό «να εκφραστεί για το κρίσιμο αυτό ζήτημα» (όπως χαρακτηριστικά αναφέρει η σχετική ανακοίνωση των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ); Δεν φάνηκε αυτό από τις χιλιάδες των διαδηλωτών της 19ης Μαρτίου; Η μήπως επιδιώκει να μεταστρέψει τη λαϊκή αγανάκτηση σε ανούσια κοινοβουλευτικά και θεσμικά μονοπάτια όπου οι συνδικαλιστικές ηγεσίας έχουν το πάνω χέρι, έξω και μακριά από το πεδίο του αγώνα που τους φέρνει καθημερινά αντιμέτωπους με τη λαϊκή οργή;
Την ίδια στιγμή που κάνουν ό,τι περνάει από τα χέρια τους για να αποδυναμώσουν έναν αγώνα που σε κάθε του βήμα αποδεικνύει ότι έχει τη λαϊκή υποστήριξη, άλλοτε νομιμοποιώντας την αστική προπαγάνδα περί δήθεν «κρίσης του ασφαλιστικού συστήματος» και άλλοτε καλλιεργώντας, μέχρι την τελευταία στιγμή, αυταπάτες για το περιεχόμενο του νομοσχεδίου, χρησιμοποιούν το δημοψήφισμα, το μάζεμα των υπογραφών και τις δικαστικές προσφυγές ως άλλοθι για να κλείσει ο αγώνας και να μπουν οι εργαζόμενοι στο περιθώριο. Καμιά συλλογή υπογραφών δεν μπορεί να υποκαταστήσει την ανάγκη για συνέχιση του αγώνα μέχρι την οριστική ανατροπή του νόμου.
Η υποκρισία δεν έχει όρια! Να γίνει δημοψήφισμα με ποιο ερώτημα; Ναι ή όχι στο νόμο; Να παίρνουμε σύνταξη στα 60 ή 70; Ή μήπως αν «πρέπει να γίνουν μεταρρυθμίσεις στο ασφαλιστικό»; Είναι τουλάχιστον αφελές να πιστεύει κάποιος ότι ελέγχει τις διαδικασίες που κάθε άλλο παρά δημοκρατικά διεξάγονται, όταν δεν είναι ο λαός που ορίζει, δεν είναι καν αυτός που καθορίζει την ερώτηση και κυρίως δεν είναι αυτός που ελέγχει την προπαγάνδα. Όσο μπορούν οι εκλογές να λύνουν τα προβλήματά μας άλλο τόσο μπορεί ένα δημοψήφισμα, πέρα από την καταγραφή συμπερασμάτων, να δώσει διέξοδο. Κι όσο δημοκρατικά διεξάγεται ο προεκλογικός αγώνας άλλο τόσο «δημοκρατικά» παίζονται και τα παιχνίδια της προπαγάνδας εν όψει δημοψηφίσματος. Ας μην ξεχνάμε ποιος έχει την εξουσία και ποιος κάνει κουμάντο κι ας είμαστε πιο επιφυλακτικοί στην ευκολία με την οποία κάποιοι υποβάλλουν ανάλογες προτάσεις.
Για μας η πραγματική διέξοδος δεν βρίσκεται ούτε στην αίθουσα του κοινοβουλίου μα ούτε και στα δικαστήρια. Αλλά στο δρόμο του αγώνα, εκεί που πραγματικά ο κόσμος δείχνει τις διαθέσεις του. Κι ας μην ξεχνάμε, συνάδελφοι, ότι το ασφαλιστικό για το Δημόσιο ακολουθεί κι εκεί θα δοκιμαστούν οι διαθέσεις όλων μας.
Όλγα Πετρούλια
