Κρίμα, πλειοψηφούντες συνάδελφοι του Δ.Σ.! Χρειάστηκαν τέσσερις εβδομάδες απεργίας των δασκάλων για να αποφασίσετε ότι δεν χρειάζεται να συνδράμει ο Σύλλογος το απεργιακό ταμείο τους. Να μας ζητούν οι ηρωικοί απεργοί δάσκαλοι οικονομική στήριξη κι ο Σύλλογος για να μην απαντήσει αρνητικά να λέει ότι θα το… ξανασκεφτεί. Και για να αποδώσουμε τα ακριβή: Όταν, κατοπινά, εκδηλώθηκε η πρωτοβουλία των δύο συνδικαλιστικών παρατάξεων (Αγωνιστική Κίνηση Εθνικού Τυπογραφείου και Δημοσιοϋπαλληλική Ενότητα) για την οικονομική στήριξη των απεργών δασκάλων, τα περισσότερα μέλη του Δ.Σ. συνεισέφεραν –και καλώς– με τον οβολό τους στη κοινή προσπάθεια. Όμως, ως εκπρόσωποι των δυο πλειοψηφικών παρατάξεων (ΠΑΣΚ-ΔΑΚΕ) είχαν πάρει αποστάσεις! Τι νέα «συνδικαλιστικά» ήθη είναι τούτα; Ως μεμονωμένοι εργαζόμενοι συμμετείχαν στην οικονομική ενίσχυση των δασκάλων αλλά με την παραταξιακή τους ιδιότητα απείχαν! Άραγε, σε ποιους ήθελαν να δείξουν «καλή διαγωγή»; Αυτό κι αν είναι επικίνδυνο και συνδικαλιστικά (αλλά και πολιτικά) άκρως αποκαλυπτικό. Τέτοια στροφή και υπαναχώρηση από αυτονόητες και απαράβατες συνδικαλιστικές αρχές, δεν έχει ξανασημειωθεί, τουλάχιστον τα 25 τελευταία χρόνια! Και αυτό, όταν εδώ και χρόνια τα ακριβά «δωράκια» των δημοσίων σχέσεων αποφασίζονται χωρίς δεύτερη σκέψη.
Ευτυχώς οι ίδιοι οι εργαζόμενοι του Εθνικού Τυπογραφείου αποδείξαμε με την συνεισφορά μας (1580 ευρώ) ότι και εργατική αξιοπρέπεια και τιμή διαθέτουμε.
