ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΠΕΤ: ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΙ ΑΝΤΙΣΤΑΘΕΙΤΕ!

Εκλογές στον ΣΠΕΤ κι από ό,τι φαίνεται κι αυτή τη φορά θα κληθούμε, θεατές μιας κούρσας πλειοδοσίας, να ψηφίσουμε αυτόν που τα “έχει φέρει”, ή που “έχει κάνει” ή που, σε τελευταία ανάλυση, “μπορεί να μας κάνει” τα πιο πολλά, γιατί αυτή τη στιγμή εκείνος βρίσκεται στα «πράγματα». Κι αν κι αυτό δεν πιάσει θα ψηφίσουμε αυτόν που θα μας πιέσει περισσότερο ακόμα και την ώρα που είμαστε πίσω από το παραβάν. Όλοι, φαντάζομαι, θα θυμόσαστε υποψηφίους να καραδοκούν στην είσοδο για τους… «πελάτες» τους, ακόμα και τα τηλέφωνα με τους συγκαλυμμένους ή και απροσχημάτιστους εκβιασμούς.

Είναι αλήθεια ότι για τις δυο μεγάλες παρατάξεις τα πράγματα έχουν σφίξει: η μεν ΔΑΚΕ θέλει να εδραιώσει το προβάδισμά της και αγωνιά να μας πείσει ότι δεν έχει καμία σχέση με το κόμμα της ΝΔ που μάς κυβερνά, πόσο μάλλον με τη πολιτική που ακολουθεί. Γιατί βέβαια αν όντως έχουν σχέση, τι εξυπηρετούν τα επιδόματα π.χ. που από τη μια τσέπη μπαίνουν κι απ’ την άλλη μας τα παίρνει η κυβέρνηση με την πολιτική της; Η σύναψη ομαδικού συμβολαίου με ιδιωτική ασφαλιστική εταιρεία δεν αποδεικνύει περίτρανα ότι συστηματικά απαξιώνεται η δημόσια δωρεάν υγεία; «Να σε κάψω Γιάννη να σ΄αλείψω λάδι». Ο σώζων ευατόν σωθήτω; Αλλά δεν σωζόμαστε. Ούτε φυσικά με τις πελατειακές σχέσεις και τα ρουσφέτια που σπρώχνουν τους ψηφοφόρους να κινούνται από τον έναν στον άλλο κάθε φορά που αλλάζει η κυβέρνηση και βλέπουμε όταν είναι κυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ προβάδισμα της ΠΑΣΚ και επί ΝΔ της ΔΑΚΕ.

Η ΠΑΣΚ αγωνιά να ανασυγκροτηθεί. Προσπαθεί και θέλει να βγει αλώβητη από τη μεγάλη φουρτούνα, από την παρωδία της αποχώρησης Αλεξόπουλου. Θυμάστε τότε εσωπαραταξιακές διαφωνίες, φωνές και αντιδικίες, βαριές κουβέντες περί συναλλαγής του απερχόμενου προέδρου, κάποιοι απειλούσαν με αποχώρηση και όχι μόνο. Περιμένουμε να δούμε τι σημαίνουν όλα αυτά στην πράξη. Αν και υποψιαζόμαστε ότι τελικά όχι μόνο δεν θα αποχωρήσουν αλλά θα κοσμήσουν με το όνομά τους και το ψηφοδέλτιο.

Ως πότε όμως συνάδελφοι θα προσπαθούν να υφαρπάξουν την ψήφο μας με ταξίματα, πρωτοχρονιάτικα δωράκια, πελατειακές σχέσεις, υποσχέσεις, μικροεξυπηρετήσεις, προϊσταμενιλίκια; Δεν είναι κρίμα το όνομα μας να φιγουράρει σε λίστες που γυρνούν από χέρι σε χέρι, να δεχόμαστε πιέσεις καθημερινά να ψηφίσουμε τον ένα ή τον άλλο, να μπούμε στο τάδε ή το δείνα ψηφοδέλτιο άλλοτε για να γίνουμε προϊστάμενοι, άλλοτε για να σώσουμε την παράταξη που είναι σε κρίση, ανάλογα με το τι «πιάνει» στον καθένα. Δεν πρέπει κάποια στιγμή να γυρίσουμε την πλάτη σε όλους αυτούς που από τη μια μεριά μας «τα δίνουν», όπως λένε, και από την άλλη τα κόμματα που στηρίζουν μάς τα παίρνουν. Ίσα δηλαδή για να εξυπηρετηθούν οι πελατειακές σχέσεις, να είμαστε υποχρεωμένοι, να μην σηκώνουμε κεφάλι και να μην τολμάμε ούτε καν να πούμε πόσα λεφτά παίρνουμε, λες και είναι κλεμμένα. Κάπως έτσι δεν λειτουργεί όλο το δημόσιο με επιδοματάκια από εδώ και από εκεί, που εσκεμμένα δεν ενσωματώνονται στο βασικό μισθό, ψιλοβολέματα και αλλαγές ανάλογα με το ποιος παίρνει κάθε φορά κεφάλι χωρίς ουσιαστικά τίποτε να αλλάζει; Έτσι κι αλλιώς όλα λύνονται κάτω από το τραπέζι. Ακόμα και η απεργία το μέγιστο όπλο των εργαζομένων, αν δεν υπονομεύεται, απαξιώνεται και γίνεται και αυτή μέσω… αντιπροσώπων. Ακόμα και η πολύμηνη απεργία των συναδέλφων δασκάλων αντιμετωπίστηκε απαξιωτικά. Πάλι καλά που οι συνάδελφοι στην πλειονότητα τους διατηρούν ακόμα συνείδηση και πλήρωσαν από την τσέπη τους την ενίσχυση του αγώνα, ξεπλένοντας την ξεφτίλα. Αλλά εμάς δε μας αγγίζουν αυτά, τα έχουμε λύσει όλα. Αλλά μετά μην ανησυχούμε για τη μικρή συμμετοχή των συναδέλφων στον εορτασμό της Πρωτομαγιάς. Αφού όλα γίνονται μέσω αντιπροσώπων γιατί όχι και οι συνελεύσεις μας και όταν το πρόβλημα θα μας χτυπήσει την πόρτα θα δούμε πού θα είναι οι αντιπρόσωποι και πού θα είμαστε εμείς.

Απορώ: τι αλήθεια έχει να φοβηθεί ή να περιμένει συνάδελφος με 30 χρόνια συνεπούς δουλειάς στην πλάτη; Αλλά μήπως και για μας τους νέους συναδέλφους που θα είμαστε εδώ για άλλα 30 χρόνια δεν είναι κάκιστη αρχή να ξεκινάμε με συναλλαγές και πιέσεις; Ας πάρουμε χαμπάρι ότι αυτό που φαντάζει ως άμεση λύση του προβλήματός μας, είναι πρόσκαιρο. Αυτοί που μας τάζουν λύσεις είναι οι ίδιοι που με άλλους τρόπους μας δημιουργούν τα προβλήματα. Είναι όλα αποτέλεσμα της πολιτικής των δυο μεγάλων κομμάτων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, που μας κυβερνάνε για 30 χρόνια. Είναι αποτέλεσμα της πολιτικής λιτότητας, αυξήσεων του περίφημου 3,5%, της λεηλασίας των Ταμείων, των αντιασφαλιστικών νόμων Μητσοτάκη και Ρέππα. Οι κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ τα δημιουργούν, ΔΑΚΕ- ΠΑΣΚΕ τα στηρίζουν. Αυτές τις παρατάξεις θα ενισχύσουμε; Η λογική ότι «το Τυπογραφείο είναι άλλο», ότι «εδώ είμαστε όλοι ενωμένοι και οι διαφορές έχουν εκμηδενιστεί» είναι θεώρημα που καταρρίπτεται περίτρανα παραμονές εκλογών, στα παζάρια των ψηφοδελτίων και στα παραβάν της ψήφου.

Εμείς, η Αγωνιστική Κίνηση δεν έχουμε να ρίξουμε τίποτα στο τραπέζι των πλειοδοσιών και το ψηφοδέλτιο μας είναι συγκροτημένο με κόπο και χωρίς ταξίματα και ψεύτικες υποσχέσεις. Όμως, η λύση που προτείνουμε, η αντίσταση στην επίθεση, ο αγώνας για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων και κατακτήσεών μας, η αξιοπρέπεια, η συνέπεια, η όρθια ραχοκοκαλιά μπορεί να ξεβολεύει, αλλά, πιστέψτε με, είναι η μόνη που φέρνει σίγουρα αποτελέσματα. Δεν μας αρκεί η καλή κουβέντα, το «μπράβο ρε παιδιά, ωραία τα λέτε». Για να μπορέσουμε να αντέξουμε στις συμπληγάδες χρειαζόμαστε και κάτι παραπάνω, την ενεργό στήριξή σας και την ψήφο σας.

Όλγα Πετρούλια