Συναδέλφισσες, Συνάδελφοι,
Το ζήτημα της αξιολόγησης παραμένει ανοιχτή "πληγή" εδώ και τέσσερα χρόνια. Το πρόβλημα, για μας, δεν βρίσκεται στο τάδε ή το δείνα κριτήριο, περισσότερο ή λιγότερο αντικειμενικό, ούτε καν στο γεγονός ότι αξιολογούμαστε από προϊσταμένους που στην πλειοψηφία τους δεν έχουν καν αξιολογηθεί οι ίδιοι, όπως λέει η ΑΔΕΔΥ. Εξάλλου δεν πιστεύουμε στην αξιοκρατία σε αυτό το άδικο και, εξ ορισμού, άνισο καπιταλιστικό σύστημα που ζούμε. Ούτε καν η κυβέρνηση και τα στελέχη της δεν πιστεύουν και το έδειξαν με τις πρόσφατες, χωρίς ημερομηνία λήξεως, αναθέσεις και τοποθετήσεις, που εκτός ελαχίστων "αναγκαστικών" εξαιρέσεων υπηρετούν, εξόφθαλμα και σκανδαλωδώς, την προσπάθεια δημιουργίας φιλοκυβερνητικού μηχανισμού. Ούτε και η υπόλοιπη κοινωνία έχει αυταπάτες. Ειδικά οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα και οι άνεργοι δεν χρειάζονται συστάσεις. Βιώνουν καθημερινά στο πετσί τους πως χρησιμοποιούνται όλοι αυτοί οι "μοντέρνοι" όροι για μεγαλύτερη εντατικοποίηση, πως δίνουν άλλοθι για απολύσεις και περικοπές μισθών και σε καμία περίπτωση δεν συμβάλλουν στην βελτίωση της δουλειάς και των προϊόντων που προσφέρονται.
Το πρόβλημα, λοιπόν, βρίσκεται στο πλαίσιο μέσα στο οποίο διεξάγεται η αξιολόγηση, στους στόχους και τις πραγματικές προθέσεις της κυβέρνησης. Προθέσεις που φάνηκαν με την εκβιαστική τροπολογία, την ...ανεξήγητα μεγάλη πίεση να μπει η αξιολόγηση στα προαπαιτούμενα, μα και τη νομοθέτηση της ηλεκτρονικής αξιολόγησης (κατά την συνταγή των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών). Εξάλλου ποτέ στο παρελθόν δεν μας είχε απασχολήσει σε τέτοια έκταση το ζήτημα αυτό. Γιατί πολύ απλά δεν υπήρχε συζήτηση, ούτε καν πιθανότητα απολύσεων και μισθολογικών περικοπών, δεν υπήρχε το σημερινό κλίμα τρομοκρατίας, δεν υπήρχαν τα μνημόνια και κυρίως δεν υπήρχε η συστηματική και επί παντός επιστητού στοχοποίηση των δημοσίων υπαλλήλων. Κι αυτό ακριβώς κάνει τη διαφορά και μας οδηγεί να είμαστε αντίθετοι σε αυτή την αξιολόγηση, αλλά και σε αξιολόγηση που διεξάγεται υπό αυτές τις συνθήκες. Και αυτή η θέση είναι που μας διαφοροποιεί από τις υπόλοιπες παρατάξεις της ΑΔΕΔΥ που απλά διαφωνούν ως προς τη διαδικασία και πλευρές της αξιολόγησης, αδημονώντας να θέσουν στο τραπέζι την δική τους "αξιόπιστη πρόταση" και κάνουν την ΑΔΕΔΥ να αδυνατεί, τελικά, να αρθρώσει πειστικό λόγο και αρκείται μόνο στην προκήρυξη της απεργίας - αποχής και στη νομική συζήτηση περί των συνεπειών της.
Συναδέλφισσες, Συνάδελφοι,
Ενώ η διοίκηση του Εθνικού Τυπογραφείου, βασιλικότερη του βασιλέως και πάλι, έσπευσε να στείλει έγγραφο για το χρονοδιάγραμμα της ηλεκτρονικής, πλέον, αξιολόγησης, το Δ.Σ. του ΣΠΕΤ αδυνατεί να βγει με ενιαία θέση, παίζοντας, στη πραγματικότητα, κρυφτούλι πίσω από την ειλημμένη απόφαση της ΑΔΕΔΥ. Αναμενόμενο βέβαια μετά το φιάσκο της προηγούμενης απεργίας - αποχής, όπου η πλειοψηφούσα παράταξη, εκτός ελαχίστων φωτεινών εξαιρέσεων, δεν έκανε τελικά απεργία, αφήνοντας τους υπόλοιπους έκθετους και μόνους. Δεν μας εκπλήσσει όμως. Εξάλλου ο Μητσοτάκης είναι δικό της παιδί, συμφωνεί με την αξιολόγηση και οι όποιες διαφωνίες ψελλίζει αφορούν πτυχές και όχι το σύνολο και την ουσία της.
Για μας, όμως, το ζήτημα δεν έχει κλείσει πίσω από κάποια θέση ευθύνης ή την μελλοντική διεκδίκησή της. Επιμένουμε στην αντίθεσή μας στην αξιολόγηση ως "δούρειο ίππο" για την μισθολογική μας καθήλωση, ως προθάλαμο απολύσεων και μέσο χειραγώγησης, τρομοκράτησης, πειθάρχησης και σπασίματος της συλλογικότητας και δεν ξεχνάμε το άσχημο, μεταξύ μας, κλίμα τις ημέρες της σύνταξης των εκθέσεων και των "ανώνυμων" ερωτηματολογίων πριν μερικούς μήνες. Τίποτα δεν έχει αλλάξει από το 2014 και η σημερινή κυβέρνηση κάνει, και σε αυτό το τομέα, ακριβώς ότι και οι προηγούμενές της και μάλιστα με μας στο περιθώριο. Γι' αυτό και απαιτείται και δυναμικότερη απάντηση από απλά την μη συμμετοχή μας.
