Τους
τελευταίους μήνες έχουμε γίνει θλιβεροί μάρτυρες μιας από τις μεγαλύτερες
ανθρώπινες τραγωδίες. Το δράμα των ξεριζωμένων στη Μεσόγειο δεν έχει τέλος. Τα
νούμερα είναι αποκαλυπτικά: το 2014 οι αιτήσεις χορήγησης πολιτικού ασύλου προς
την Ε.Ε. αυξήθηκαν κατά 44% σε σχέση με το 2013, με πρώτες αυτές των προσφύγων
από τη Συρία οι οποίες και υπερδιπλασιάστηκαν και ακολουθούν αυτές των προσφύγων
από το Αφγανιστάν, το Κόσοβο και άλλες ταραγμένες περιοχές του πλανήτη. Από το σύνολο των 276.000 ανθρώπων που κατέφυγαν
στην Ε.Ε. το 2014, το 80% εισήλθε από τη
Μεσόγειο, με τους νεκρούς να φτάνουν το 2014 τους 3.500 (αναλογία 1 στους 50),
νούμερο που μόνο για τους τέσσερεις πρώτους μήνες του 2015 άγγιξε τους 1.700 (αναλογία 1 προς 23)!!
Χιλιάδες
άνθρωποι κάθε ηλικίας πνίγονται στα νερά της Μεσογείου προσπαθώντας απελπισμένα
να ξεφύγουν από τη φρίκη και τον κατατρεγμό. Μόνο το διήμερο 13-14 Μαΐου
διασώθηκαν στη Μεσόγειο 3.800 άνθρωποι! Δεν δακρύζουμε όπως τόσο υποκριτικά
ρίχνουν κροκοδείλια δάκρυα οι διάφοροι επίσημοι, θυμώνουμε! Δεν λυπόμαστε μόνο για
τον χαμό τους, οργιζόμαστε! Αυτοί οι άνθρωποι δεν πεθαίνουν απλώς, δολοφονούνται!
Δολοφονούνται στο βωμό του ελέγχου των σφαιρών επιρροής, των ανταγωνισμών και
του κέρδους. Δολοφονούνται από το χέρι αυτών που διαλύουν τις χώρες τους, που
ανταγωνίζονται για το μοίρασμά τους για να μπορούν να τις ελέγχουν πολιτικά,
οικονομικά και στρατιωτικά, που τις βομβαρδίζουν είτε απευθείας είτε δι’
αντιπροσώπων, που ξεζουμίζουν τους λαούς τους για τα κέρδη τους.
Είναι
οι ίδιοι που από τη μια μεριά τροφοδοτούν όλα αυτά τα χρόνια, τα αντιδραστικά
καθεστώτα - ανδρείκελα της περιοχής, ενθαρρύνουν ή και ενισχύουν δυνάμεις τύπου
Αλ Κάιντα ή ISIS και από την άλλη
διαρρηγνύουν τα ιμάτια τους στο όνομα της διεθνούς απειλής, εκμεταλλευόμενοι
την ευκαιρία για να βάλουν χέρι στη περιοχή στέλνοντας εκεί τον πάνοπλο στρατό
τους. Κι όσο οι μεταξύ τους ανταγωνισμοί κορυφώνονται και τα γεωπολιτικά τους
αδιέξοδα εντείνονται, η μεταναστευτική ροή θα μεγαλώνει και οι συνέπειες θα
γιγαντώνονται.
Χαρακτηριστικό
παράδειγμα η Συρία, που μετρά ήδη πάνω από 200.000 νεκρούς και το 60% του
πληθυσμού της ζει σε συνθήκες φτώχειας. Δέκα εκατομμύρια άνθρωποι έχουν
εγκαταλείψει τα σπίτια τους έρμαιοι στα χέρια δουλεμπόρων με αντάλλαγμα την
ελπίδα μιας νέας ζωής στην Ευρώπη, ελπίδα που συχνά μετατρέπεται σε θάνατο. Άλλο
παράδειγμα, το Αφγανιστάν με ακόμη ανοιχτές τις πληγές της αμερικανονατοϊκής
επέμβασης, εισβολής και κατοχής. Το Ιράκ, που κι αυτό έζησε τη φρίκη της
αμερικάνικης κι εγγλέζικης κατοχής, τώρα κομματιασμένο βιώνει τον εφιάλτη των
ισλαμιστών φασιστών που οι Αμερικανοί, η Τουρκία και οι αντιδραστικές μοναρχίες
του Κόλπου υπέθαλψαν, ενίσχυσαν και χρηματοδότησαν.
Στην
πρόσφατη σύνοδο κορυφής η «Ευρώπη του πολιτισμού, του διαφωτισμού και της
αλληλεγγύης» αποφάσισε να αναχαιτίσει τις ορδές των προσφύγων. Απέναντι στην κραυγαλέα αναγκαιότητα της
αύξησης των διασωστικών επιχειρήσεων επιλέχθηκε η προστασία των ευρωπαϊκών
συνόρων, η στρατικοποίηση, η αποτροπή της εισόδου των προσφυγικών –
μεταναστευτικών ροών και ο τριπλασιασμός των πόρων για το 2015 και 2016 στην
υπηρεσία φύλαξης συνόρων Frontex και στα
προγράμματα «Τρίτων» και «Ποσειδών».
Ουσιαστικά ο πόλεμος που κηρύσσεται απέναντι στα δουλεμπορικά κυκλώματα
καταλήγει σε πόλεμο ενάντια στους πρόσφυγες – μετανάστες. Τα δουλεμπορικά κυκλώματα όχι μόνο δεν θα
χτυπηθούν με την ένταση της καταστολής, αλλά αντίθετα θα γιγαντωθούν
(ανεβάζοντας και τις τιμές), επιλέγοντας ακόμα πιο ριψοκίνδυνα δρομολόγια, με
αποτέλεσμα και νέες πολύνεκρες τραγωδίες.
Όπως αυτή στις 19 Μαΐου όταν μετανάστες από τη Μιανμάρ και το
Μπαγκλαντές ενεπλάκησαν σε μεταξύ τους άγριες μάχες με μαχαίρια, ματσέτες και
σιδερένιες ράβδους πάνω σε σκάφος ανοικτά της Ινδονησίας, και οι νεκροί έφτασαν
τους 100! Όσο για τη μετεγκατάσταση των
προσφύγων, όπως αποκάλυψε η εφημερίδα The Guardian, μόνο 5.000 θέσεις
μετεγκατάστασης θα προβλεφθούν για τους πρόσφυγες. Η συντριπτική πλειονότητα των ανθρώπων (ο ΟΗΕ
μιλάει για 500.000) που θα επιζήσουν από την επικίνδυνη διέλευση της Μεσογείου
«θα στέλνονται πίσω».
Καμία
σύσκεψη ιθυνόντων, όμως, όσο πολύωρη ή δακρύβρεχτη κι αν είναι, δεν θα μπορέσει
να αντιμετωπίσει, πόσο μάλλον να λύσει, το πρόβλημα, αν δεν σταματήσει αυτό το
δολοφονικό παιχνίδι των ανταγωνισμών, αν δεν ανατραπεί εν τέλει το
εκμεταλλευτικό καπιταλιστικό σύστημα που το γεννάει, το συντηρεί και το
αναπαράγει. Όλα τα υπόλοιπα είναι υποκρισία, όπως και η εικόνα των υπουργών
εξωτερικών, με προεξάρχοντα και πολύ ένθερμό τον δικό μας κ. Κοτζιά, που κρατιούνται
χέρι-χέρι τραγουδώντας το “we are the world”, στη σύνοδο του ΝΑΤΟ, επιχειρώντας
να μετατρέψουν τη σύναξη γερακιών σε χαρούμενη συντροφιά που χορεύει και
τραγουδάει.
Άκρως
υποκριτική και προκλητική η στάση των
εγχώριων ΜΜΕ, που όψιμα «θυμήθηκαν» πως οι μετανάστες είναι θύματα, ξεριζωμένοι
και δυστυχισμένοι… Αυτοί που τους ονομάζουν «λαθραίους» και τους αντιμετωπίζουν
ως «περιττό βάρος», αυτοί που δηλητηριάζουν τις λαϊκές συνειδήσεις και
διατυμπανίζουν ότι «η χώρα δεν χωράει άλλους μετανάστες» τώρα συγκινήθηκαν!
Ανάσα
κι ελπίδα οι κάτοικοι των ακριτικών νησιών που σπεύδουν να βοηθήσουν αυτούς τους ταλαιπωρημένους ανθρώπους, που απλώνουν χέρι αλληλεγγύης και
υποστήριξης, ίσως γιατί αντιλαμβάνονται ότι με αυτούς τους ανθρώπους τους
ενώνει ο κοινός εχθρός. Οι δυνάμεις που σπέρνουν τον όλεθρο στη Συρία, το Ιράκ,
το Αφγανιστάν, τη Σομαλία, τη Λιβύη, την Ερυθραία είναι οι ίδιες που στο όνομα
της κρίσης και του χρέους βούλιαξαν και το λαό μας στην ανασφάλεια, τη φτώχεια
και την ανέχεια. Μόνο αν συνειδητοποιήσουμε ότι οι λαοί μπορούν να ζήσουν
χωρίς προστάτες και κλείσουμε τα αυτιά
μας στις ακροδεξιές κορώνες, θα μπορέσουν οι λαοί να ορίσουν τη ζωή τους και να
πετάξουν τους δολοφόνους από τις πλάτες τους.
Όλγα Πετρούλια
